Wordt de afstand die een slak kan afleggen beperkt door de noodzakelijke slijmproductie?

Ja.

Slakken bewegen zich heel langzaam. Dat komt doordat ze geen benen of poten hebben, maar wel een grote voetzool. Dat is een sterke spier aan de onderkant van de slak. Door die spier samen te trekken en weer uit te strekken, beweegt hij zich voort. De voetzool van de slak is niet erg glad, maar slijmerig. Bij de mond zit een klier waarmee ze verschillende soorten slijm maken. Als de slak kruipt over een ruw oppervlak laat hij een 'zilverspoor' achter. Een ander soort slijm wordt gemaakt als ze worden aangevallen door een vijand.

Hoe gladder de ondergrond hoe eenvoudiger de slakken zich kunnen voortbewegen, dus het ligt aan de ondergrond hoe ver een slak komt. Op een gladde ondergrond legt de slak ongeveer vijf meter per uur af.

De snelheid van een slak kan per soort verschillen. Zo zijn er slakken die dertig centimeter in drie minuten kruipen. Wat meespeelt is dat slakken veel vocht verliezen door het slijmdraad dat ze achterlaten bij het kruipen. Voordat de slak verder kan moet hij eerst zijn watervoorraad aanvullen. Een slak kan dus niet tientallen meters achter elkaar kruipen zonder nieuw water en voedsel.

Een kruipende slak in de volle zon loopt onmiddellijk gevaar door aan uitdroging dood te gaan. Slakken bestaan voor 80% uit water. Je ziet dan ook dat slakken in het algemeen zeer actief zijn in vochtige nachten en na een goede regenbui. (Let in de vroege ochtend in de zomer eens op de fietspaden als het ’s nachts geregend heeft).
Slakken kunnen bijzonder goed ruiken. Via het slijmspoor laten ze hun geur achter. Door deze werkwijze kunnen ze zowel hun schuilplaats als de voedselgebieden makkelijk terugvinden.