Hoe weet een koekoek dat hij/ zij wordt verondersteld te paren met een andere koekoek?

dat leren andere vogels ook niet van de ouders.

Door imprinting hechten vogels zich aan het eerste wat ze zien bewegen, en dat zijn doorgaans de ouders (hoewel Konrad Lorenz heeft aangetoond dat het ook zijn laarzen konden zijn)
Zodoende leren zij zich aan soortgenoten te hechten, wat uitmondt in sexuele imprint, zodat ze een passende partner vinden.
Toch paren koekoeken probleemloos, en lopen ze niet te donderjagen met soortgenoten van de vogels die hun stiefouders waren.

Ik denk dat het net zoiets is als verliefd worden. Je wordt verliefd op iemand die bij je past. Voor een deel zal dat bij de koekoek genetisch bepaald zijn. Op die manier wordt hij "verliefd" op een soortgenoot en zal daar dan ook mee paren.

Maar waarom is het bij andere dieren niet genetisch bepaald?
Er zijn vele gevallen bekend van dieren die willen, laten we zeggen figuurzagen, met mensen die deze dieren van jongs af hebben grootgebracht, of zelfs met bewegende voorwerpen die ze als eerste zagen na de geboorte of het uit het ei kruipen.

Hoezo niet genetisch bepaald ?
Hoe vaak zie jij dieren paren met een andere soort ? De meeste weten feilloos hun eigen soort te vinden. Zelfs zónder zorgzame ouders. Waarom zou dat voor de koekoek niet gelden ?

Er zijn genoeg gevallen van bekend, al heb ik dat niet met eigen ogen gezien.
En het gaat niet om het zorgzame, zoals boven al genoemd kunnen ganzen bijvoorbeeld ingeprent raken op een paar bewegende laarzen (Konrad Lorenz).

Ik zeg ook niet dat het niet voor komt, maar 99% van de paringen zijn toch binnen dezelfde soort.
Een lam (of een ander dier) dat met de fles wordt groot gebracht wil ook niet plotseling met mensen paren wanneer het volwassen wordt.

http://www.leidenuniv.nl/nieuwsarchief2/1026.html

De andere koekoek roept heel erg hard, "hallo, hier zit ik, welk vrouwtje zit hier in de buurt"
Het vrouwtje weet dus wat er wordt geroepen.
En het mannetje weet wat hij moet roepen.
Ze zullen nooit hun gastouders na gaan doen.
Dit is wel bepaald door de evolutie, dus dat gedrag zit in hun genen.
Bij andere vogels kan dat verschillen.
Soms is er best wel enige aanpassing te zien ( is bekend)
Maar ook dat is door de evolutie bepaald.

@Rieneke
Het artikel waar je naar verwijst, over "Seksueel dimorfisme" gaat nog steeds over het zoeken van een partner binnen de eigen soort ! Maar laten we het eens omdraaien: - Dat het aan de opvoeding van de pleegouders niet kan liggen, daar zijn we het over eens.
- Zou het toeval kunnen zijn ? Uitgesloten ! Het gaat te vaak goed.
- Het enige wat over blijft is een genetische aanleg. (Tenzij ze het geleerd hebben in de 3e klas van koekoek-school)

Ik blijf het iets aparts vinden, maar ik denk dat jullie gelijk hebben, een andere verklaring zie ik ook niet :)
Bedankt!