Hoe werkt het collectieve bewustzijn bij dieren?

Collectief bewustzijn bestaat ook bij mensen! Het is (waarschijnlijk, de wetenschap is er nog niet helemaal over uit) een strategie om de soort meer overlevingskans te bieden, zodat het kan leren van vroegere generaties.

Naar het collectief bewustzijn van de mens zijn diverse onderzoeken gedaan, met allen dezelfde uitkomst: er bestaat een collectief bewustzijn c.q. geheugen. Een voorbeeld.
Engelse studenten die allen geen woord Japans konden, werd gevraagd een Japans liedje (fonetisch) te leren. De ene groep kreeg een liedje dat nieuw geschreven was, de andere kreeg een liedje dat al eeuwen in het land wordt gezongen door kinderen. De liedjes hadden dezelfde ritmiek meegekregen.
Hiermee wilden de onderzoekers aantonen dat een liedje dat al in het collectief bewustzijn zit van de mensheid, eerder geleerd zou zijn dan een 'nieuw' liedje. En wat bleek? Het 'oude' liedje werd veel sneller aangeleerd dan het nieuwe liedje!

Met dure woorden heet dit ook wel 'morfische resonantie' (sorry, ik heb het niet verzonnen), een begrip dat door Rupert Sheldrake werd geïntroduceerd. Een wetenschapper, wiens onderzoeken helaas wel eens op een verkeerde wijze zijn gebruikt door niet-wetenschappelijke disciplines, zoals de New Age-beweging. Hij toonde dit collectief bewustzijn overigens ook aan bij dieren.

Hoe het werkt? Kennelijk zijn we meer verbonden met elkaar dan we denken, mens even zo goed als dier. De Engelsen zeggen het mooi: it's in our biological make up.