Vinden dieren hun eigen jongen schattig?

Oxitocine komt ook in de mens vrij, als ik me niet vergis, en die sterke bond bestaat in de mens ook op soortgelijke wijze; je onderbouwing lijkt me nu juist wel aan te geven dat het niet zo heel anders geregeld is.
Qua antropomorfisme: het heeft een negatieve bijklank, maar antropomorfisme lijkt me heel redelijk hier; het zijn in dit geval allemaal zoogdieren. Te denken dat de mens anders is lijkt me net zoiets als te denken dat de zon geen gewone ster is.

Het gaat om het woord 'schattig' dat is een emotie die dieren niet zullen hebben. Wij vinden alle jonge dieren en baby's schattig, een kattenmoeder weet dat het haar kinderen zijn en heeft in zich dat ze ze zal beschermen en voeden maar dat betekent niet dat ze ze 'schattig' vindt.... Rieneke: als je zulke woorden gebruikt (antropomorfisme) moet je ze wel uitleggen op een site als dit.

Precies Pelle, dat is wat ik bedoel. Een kattenmoeder zal door roeien en ruiten gaan om haar kinders te beschermen, maar of ze haar jongen schattig zit te vinden betwijfel ik. Verder, als je een woord niet kent, is het toch zo opgezocht?

Mijn punt was dat als de mens de ervaring "schattig" heeft, en dit samengaat met oxitocine, dat het daarmee juist door de hierboven gegeven onderbouwing aannemelijker wordt dat de kat datzelfde heeft. Idem adrenaline voor angst/stress, testosteron voor agressie, etc.
Ik vind het heel bizar dat bijna gedaan wordt alsof mensen hun emoties niet hun oorsprong vinden in hormonen en signaalstoffen, maar dat de onze op een hoger plan staan. Het staat ieder vrij te denken of te betwijfelen, maar ik ken er geen enkel argument voor (dat niet soortgelijk voor een kat op kan gaan).
M.i. zijn er evolutionair geselecteerde processen die er voor zorgen dat een zoogdierbrein ertoe neigt goed voor z'n jongen te willen zorgen. De objectieve molekulaire basis zijn hormoon- en zenuwnetwerken, de subjectieve ervaring die ermee gepaard gaat is "schattig".
Natuurlijk zal een kat niet zeggen dat het "schattig" is, of dat misschien wel helemaal niet communiceren. Maar dat is wat anders.
Trouwens, we vinden allerlei jongen meestal schattig omdat ze proportioneel grote ogen en een groot hoofd hebben en knullig motoriek (het feit dat we niet vanzelf beseffen dat het daaraan ligt zegt op zichzelf al veel). Andere zoogdieren hebben al die karakteristieken ook (al is de jonge mens toegegeven disproportioneel disproportioneel).

landsgevaer, ik ben het helemaal me je eens.
Ik schrijf ook in mijn antwoord dat de moederpoes een diepe verbondenheid voelt met haar jongen. Bij de term "schattig" krijg ik echter beelden voor ogen van moeders die da da da roepend boven de wieg hangen.
Dat is niet hoe het gaat bij dieren, die zijn wat meer functioneel bezig.

maar landsgevaer, ik zie wel een verschil tussen ons en andere dieren, wij vinden de jongen van een andere soort ook schattig en ik denk toch bijna zeker te weten dat een kat de jongen van een hond niet schattig vindt. Natuurlijk zijn er verhalen van kittens die melk drinken bij een hond maar dat zijn uitzonderingen en in de vrije natuur zal dat niet voorkomen.

Tja. oxitocine wekt een emotie, een gevoel op. MENSEN benoemen die gevoelsemotie met (oa.) woorden als schattig. DIEREN benoemen een dergelijke emotie niet (denken wij)
Dieren hebben (voor zover wij weten) geen woorden zoals wij die hebben, Vermoedelijk hebben zij er helemaal geen woord voor.
Maar het GEVOEL, de EMOTIE moedergevoel/vertedering of wat dan ook, bezitten zij ongetwijfeld wèl! Het is per slot voor hun kroost van levensbelang. Wij mensen 'zeggen' dan: "ze hebben een moedergevoel, ze vinden hun kleine gespuis "duidelijk schattig... ;-) Dus, voor ons mensen is hetgeen de dieren voor hun kroost voelen schattig.

Voor de dieren is hetgeen ze voor hun kroost voelen: het geven voeding, van aandacht, van bescherming, van warmte, en alle andere zaken die van belang zijn om het nageslacht groot te laten worden!

@landsgevaer
Jij tikt sneller, dus je bent me voor. Maar we kijken er op dezelfde manier tegenaan.

Hoewel je gelijk hebt, klink je wel heel erg streng hoor, viridiflavus :-))

@ Allardo
Nee hoor, ik heb gewoon geprobeerd (in verband met andersdenkenden) een beetje subtiel te formuleren en viridiflavus spreekt wat meer recht voor z'n raap.
Laat ik mijn mening daarom maar eens vermelden zoals ik hem "in huiselijke kring" verkondig: wij zijn gewoon een apesoort, niks meer en niks minder. Ik stoor me dus niet in het minst aan viridiflavus' commentaar.

En nu in het nnederlands

Foutje En nu in het Nederlands

Er zijn meerdere diersoorten die dat doen...