Waarom is een verhoogde buffercapaciteit handig voor sporters?

Melkzuur ontstaat in de spieren als glucose onvolledig wordt verbrand, bijvoorbeeld als er minder zuurstof aanwezig is. Normaal gesproken wordt glucose met zuurstof verbrand tot koolstofdioxide en water en komt energie vrij die de spieren gebruiken om samen te trekken.

Bij intensieve sporten moeten de spieren hard werken en op een gegeven moment is de hoeveelheid benodigde zuurstof niet snel genoeg aan te slepen. De spieren zetten de glucose dan om in melkzuur wat nog een beetje energie geeft. Het melkzuur wordt later weer volledig verbrand.

Het probleem is dat het melkzuur zelf de spier zeer nadelig beïnvloed. Je verliest kracht en je krijgt spierpijn.

Het lichaam heeft mogelijkheden om het melkzuur op te vangen en tijdelijk te neutraliseren. Bijvoorbeeld met de stof carnosine in de ruimte tussen de spieren. Dit noem je een buffer. De spieren van een sporter met een grote buffer zijn dus in staat om langer door te gaan, dat levert sportief een duidelijk voordeel op bijvoorbeeld bij sporten waar in korte tijd zeer veel kracht nodig is, zoals de sprint.

In bijgaande brochure wordt het in detail uitgelegd.

Toegevoegd na 7 minuten:
Het verbranden van glucose met zuurstof noem je aërobe dissimilatie, het verbranden zonder zuurstof anaerobe dissimilatie.

Melkzuur in de spieren moet via het bloed vanuit het spierweefsel worden getransporteerd naar de lever om daar te worden verbrand. Je kunt je wellicht daarom ook voorstellen dat het voor sporters die snelle prestaties moeten leveren van belang is om de melkzuurgisting te voorkomen of te neutraliseren.