Een vermindering van de activiteit van de parasympaticus geeft een verhoging/ verlaging van de hartfrequentie ?

De parasympaticus REMT de hartfrequentie AF.
En minder remmen betekent sneller kloppen.

Ik snap je verwarring: je hartslag gaat niet meteen volgen als je zware inspanningen doet. Op http://www.vabs.nl/biofeedback/het-autonome-zenuwstelsel staat het ruimere verhaal helemaal uitgelegd, maar misschien kunnen we terug naar de benaming in de kern want je haalt volgens mij sympaticus en parasympaticus door elkaar.

1. Para = naast
2. sym = samentrekkend
3. paticus van pathos = gevoel

Dus 'naast het samenvoelen' is de parasympaticus, maar ik neem de heldere denkwijze verder over uit het voorbeeld:

Het autonoom zenuwstelsel (het deel dat je niet onder controle hebt in tegenstelling tot bijv. vanuit een intentie een glas bier opheffen) bestaat uit het sympatisch gedeelte waarmee je gas geef (groen licht, groene kleur meestal) versus het remmende dat zorgt dat je niet te veel gas geeft en niet uit de bocht vliegt of moorden begaat is de remmende para-sympaticus.

Kinderen die ritalin/rilatine krijgen, krijgen een nep-adrenaline waardoor hun hartritme stijgt via de sympaticus (die eigenlijk een heel stelsel is) en beter functioneren. Na een stijging moet echter een daling komen, en dat is als die uitgewerkt is na 2 uur (of na een dag bij trage afgifte in concerta).

Ik ging daarnet 200 meter voluit sprinten na 8 km te lopen, en dan doe je dit met behulp van je sympaticus: Die explodeert en vuurt in je lichaam zenuwpulsen af zodat je rent voor je leven tot 30 km/h. Als die onbeperkt zou gaan, zou ik me kapot lopen en al mijn spieren scheuren. Dus nu naar het antwoord: de parasympaticus remt de sympaticus. Ook na de looptocht gaat die verder en zo wordt de herstelhartslag gemeten. Je hartslacht ijlt overigens ook na bij de zware inspanning en is het hoogst nadat de sympaticus al lang zijn/haar werk doet.

Nu moet je dus alles omdraaien:

Para-sympaticus doet het omgekeerde en herstelt de rust (herstelhartslag is een minuut na de gemiddelde vorige hartslag, bijv. bij mij was dat zo'n 35 lager naar 135 bpm na het eindpunt van de sprint). Nu zul je merken dat de vraagstelling dus in zekere zin fout is:

De sympaticus activeert en verhoogt (met naloop) je hartslag, desactiveert nadien en verhoogt hem dus niet (maar verlaagt die ook evenmin!).

De parasympaticus activeert en remt je hartslagstijging zodat die niet uit de hand loopt, en wordt nadien nog actiever zodat je hartslag terug tot haar toestand in basaalmetabolisme terugkomt. Als de rust herstelt is gaan beide zenuwstelsels terug tot rust komen. VerMINdering verwart!