Is SO42- (sulfaat) een goede e- acceptor?

Het sulfaation is een zeer stabiel ion, een van de stabielsten , mag ik wel zeggen.
Om het 6 electronen op te laten nemen is zeer moeilijk, haast onmogelijk.
Uit zijn oorsprong is het de zuurrest van zwavelzuur, een van de sterkste en aggresiefste zuren.
Zelfs onder Kjeldahl omstandigheden (kokend zwavelzuur bij 400 graden met Cu2+ als kathalisator Met opgelost K2SO4 voor kookpuntverhoging en toegevoegd H2O2 ontleed het stoffen waardoor men het gebonden stikstof (als eiwit) uiteindelijk kan bepalen. Het sulfaation gedraagt zich hierin inert, terwijl vrijwel alles wat je met de Kjeldahlbepaling aanpakt, oplost (ja zelfs bij het raken van een in papier gevouwen monster dit mengsel bij kamertemperatuur al in de brand kan vliegen, ik heb dat menigmaal zien gebeuren. Doordat in het begin van de bepaling enig water aanwezig is (het H2SO4 is 96%) later zal het zich als H2SO4 als stof manifesteren, is zowel het ion als de verbinding vrijwel niet te ontleden en gaat het( SO4)2- ion echt geen zes electronen opnemen..... het is derhalve geen goede electronenacceptor.

Toegevoegd na 11 minuten:
Bij het in de brand vliegen , bedoel ik het monster wat je in de kjeldahlbuis gooit, NIET het zwavelzuurmengsel.
Het is voornamelijk het papier wat in de brand vliegt.
Ook zonder toevoeging van perhydrol (H2O2 30%) vliegen de zakjes van papier (in wezen opgevouwen weegbriefjes) ofwel in brand of verkolen instantaan.
Ook in basisch millieu is het sulfaation en zeer stabiel ion, met electrolyse valt het sulfaation NIET uit elkaar.