Bestaat er een verband tussen succes menssoort en de menopauze ?

Honderd jaar geleden haalden de meeste mensen de menopauze niet.
Als je vijftig werd "zag je Abraham" of "zag je Sara". Een groot feest.
Dat geeft al aan dat dat iets heel bijzonders was.
We worden allemaal veel te oud, en dan houdt er van alles zo langzamerhand mee op. Je gebit, je hart, je voortplanting, je hersenen, je loopapparaat, etc. etc.
Als je dat een succes wilt noemen heb je gelijk.

Oudere zoogdieren komen ook in de menopauze, zoals mensapen, dat staat vast. Alleen zijn ze dan zinloos voor het doorgeven van hun genen, zijn dus nergens meer goed voor. Zo simpel werkt de evolutie: nageslacht produceren en anders dood. Sommige dieren - met name in een groep of kudde- tolereren de oudjes dan nog wel, verzorgen ze soms zelfs, maar het is ook mogelijk dat ze de onvruchtbaar geworden vrouwtjes domweg aan haar lot achterlaten. Bij solitaire dieren gaat het meestal dan snel bergafwaarts, ze worden ouder, kunnen zich niet meer goed verdedigen, niet meer goed jagen, einde oefening.
Bij olifanten gaat het nog weer anders: als hun laatste stel kiezen versleten is, verhongeren ze.
En of de mens zijn succes aan de menopauze te danken heeft, leuke vraag trouwens. Mensen zien ouderen soms als een waardevolle groep vanwege het doorgeven van de cultuur en ervaringen. Wij mensen hebben grotere hersenen en kunnen over ons zelf denken, misschien zit juist daar het succes. Je kunt ook als kind van je jonge moeder heel veel leren en juist onze vaardigheid te leren helpt ons als soort te bestaan. En dankzij ouderen zoals grootouders en buurvrouwen etc. wordt juist in een landelijke samenleving veel cultuur doorgegeven en de manier waarop je je dient te gedragen ( sociale controle). In de stad echter weet men de wijze oude buurvrouw aanmerkelijk minder te waarderen, daar is het ieder voor zich.