wat gebeurt er met een dood lichaam, scheikundig & biologisch gezien?

Door het ontbreken van de vitale functies wordt de toevoer van energie naar de cellen stopgezet. Zonder toevoer van energie blijven deze nog korte tijd leven, van enkele minuten voor zenuwcellen tot enkele dagen bij sommige bindweefselcellen. Daarna gaan de cellen dood: de cellulaire dood, waarna het ontbindingsproces begint.

Verrotting van het dode lichaam of dierlijke materiaal wordt veroorzaakt door twee factoren: autolyse, het verteren van weefsels door de eigen interne chemische processen en enzymen in het lichaam en de aantasting van weefsels door micro-organismen

Veel bacteriën zitten in het spijsverteringskanaal, die vrij spel krijgen als het afweersysteem wegvalt. De dode cellen worden voedsel voor deze bacteriën, waarbij gassen als CO2, H2S, NH3, CH4 en andere vluchtige afbraakproducten vrijkomen. De snelheid van het ontbindingsproces hangt sterk af van de omgevingsomstandigheden: hoe warmer en vochtiger, des te sneller. De huid verkleurt in de dagen na overlijden eerst tot groen en na ongeveer 2 weken wordt de huid zwart. De tijd die hiervoor nodig is hangt sterk af van de omgevingstemperatuur. De lichaamstemperatuur, die na het overlijden gedaald was tot de omgevingstemperatuur, begint na enige tijd weer te stijgen door de warmte die bij de afbraakprocessen vrijkomt. Door de geproduceerde gassen zet het lichaam op en kan een waterlijk gaan drijven. De verschillende gassen zorgen tevens voor de typische lijkenlucht.

De haren laten na 5 tot 8 dagen los. Na een week begint het lichaam op te zwellen door de gassen en vorming van het rottingsvocht. Na 2 weken ontstaan de rottingsblaren. De nagels laten 10 dagen na overlijden los.

Uiteindelijk zijn, na enkele weken, de weke delen (organen, huid, ...) verteerd en omgezet in gassen en vloeistoffen en blijft het skelet over. In voor bacteriën ongunstige omstandigheden kan het lichaam mummificeren.

De mate, snelheid en wijze waarop een dood organisme verrot, wordt sterk beïnvloed door factoren zoals:

blootstelling aan micro-organismen zoals bacteriën, waarbij de
temperatuur en de
vochtigheid een belangrijke rol spelen.
blootstelling aan insecten
blootstelling aan carnivoren
blootstelling aan knaagdieren
grootte en gewicht van het lichaam
balseming (al dan niet)
diepgevroren
bewaring in vloeibare stikstof: cryopreservatie