Hebben interraciale stelletjes gezondere kinderen door genetische diversiteit?

Nee, dat is in algemeenheid niet zo te zeggen.
Het begrip menselijk ras veronderstelt dat de mens op basis van uiterlijke en genetische kenmerken in grote en duidelijk omschreven groepen kan ondergebracht worden.
De moderne wetenschappelijke ontdekkingen laten echter zien dat de verschillen tussen deze zogenaamde "rassen" soms kleiner zijn dan de verschillen binnen deze groepen.
Dus nee, de genetische eigenschappen
Er bestaan gegronde bezwaren tegen de onderverdeling van mensen in rassen.
Dat is allemaal hartstikke onduidelijk.
Volgens de oude indeling zouden Finnen, Indianen en Turkse volkeren bij het "mongoloïde ras" behoren.

Stellen waarvan de roots geografisch heel ver uit elkaar liggen,
hoeven helemaal niet van verschillend ras te zijn.
Ras is per definitie een biologisch begrip. Sociaal-culturele aspecten horen dus niet in deze definitie thuis. Dus geografische roots hebben niks met "ras" te maken.
Dus wat is dan "interraciaal"?

http://nl.wikipedia.org/wiki/Menselijk_ras

Toegevoegd na 1 dag:
Mijn antwoord schijnt niet duidelijk te zijn, dus een toevoeging:
Als je het hebt over "etniciteit", dan heb je het over mensen van verschillende culturen, niet over "ras".

Maar dan kun je niet praten over genetische eigenschappen, want die horen niet bij etniciteit, bij cultuur dus.

Genetisch kan een zwarte Afrikaanse vrouw dichter bij mij liggen,
dan mijn buurvrouw.
Dus genetische eigenschappen hangen niet af, van waar iemand vandaan komt.
Dus blijft het antwoord:
Nee, waarschijnlijk niet, want aan huidskleur kun je iemands genetische eigenschappen niet aflezen.

Of het in de natuur zit om je voort te willen planten met je eigen soort, dan zou je dus moeten bepalen wat je eigen soort is.
Dat is: iemand uit Nederland, met een zelfde huidskleur, zelfde kleur ogen, zelfde opleiding, zelfde sociale achtergrond, zelfde interessen, zelfde smaak, zelfde gewicht, zelfde sportiviteit, zelfde talenten, zelfde .......etc. Lijkt mij saai.

Er zijn twee zaken die daar invloed op hebben. De vaktermen zijn "heterosis" en "outbreeding depression". Men zegt dat er heterosis optreedt als er een biologische eigenschap (zoals gewicht) groter is als je twee rassen kruist. De rassen zijn overwegend homozygoot en door kruising onstaat een exemplaar dat juist heterozygoot is voor de veel genen. Onze legkippen worden bijvoorbeeld geproduceerd door twee raskippen te kruisen.

Outbreeding depression is de interactie tussen verschillende genen die goed moet aansluiten voor een efficient organisme. Outbreeding depression is meer een evolutiebiologische term. Per definitie is het een verlaging van de "fitness" door het kruisen van niet verwante individuen. (Fitness is het aantal kleinkinderen, of een andere definitie die een maat is voor voortplantingssucces.)

Vooral genen die gedrag reguleren moeten wel goed aansluiten, anders ontstaan er wel eens nakomelingen waarvan bijvoorbeeld de trekrichting nogal ongunstig is (Op IJsland komen bijvoorbeeld relatief veel kruisingen tussen de nauwverwante Amerikaanse en Europese palingen voor, IJsland is voor palingen niet een bijster geschikte plek om op te groeien lijkt me, nog afgezien van de dieren die ergens in de Noordelijke IJszee terecht komen.

Ook het gedrag van kruisingen tussen Agapornissoorten is soms nogal verward, de ene soort stopt nestmateriaal in de bek, terwijl de andere soort het materiaal juist tussen de veren prikt en op die manier wat extra meeneemt. De nakomelingen vertonen een ongericht gedrag waardoor er van nestbouw niet zoveel terecht komt. Bij mensen is het gedrag aangeleerd en cultureel bepaald, zodat het wel los zal lopen denk ik, maar ik verwacht wel enige invloed. In het geval van menselijke rassen is er niet zoveel op voorhand over te zeggen, De gegevens die er zijn wijzen erop dat het voorkomt (Amerikanen van gemengd ras verdienen 16 dollar/uur, zwarten 17.5 dollar en blanken 22 dollar) maar juist dit onderwerp is nogal beladen, zodat veel informatie niet erg betrouwbaar is. Ook zijn de afro amerikanen van nogal gemengde afkomst (Blanken, Indianen, Afrikanen), zodat ze nauwelijks als een ras ( lees: homozygoot) te bestempelen zijn.

Er is inderdaad een sterke voorkeur binnen mensen voor partners met niet al teveel afwijkende kenmerken. Je kunt een soort zien als een verzameling individuen die onderling paren en elkaar herkennen door soortspecifieke kenmerken. Dat treedt denk ik ook al op binnen rassen.

Hoe breder de totale genenpool is waaruit de nieuwe persoon wordt gevormd, hoe groter de kans is dat gendefecten van de ene partner de andere overlapt.
Gemiddeld zitter er best veel fouten in de genen en gelukkig zitten die vaak niet bij beide partners.
Zijn de partners echter famillie van elkaar dan kan exact hetzelfde gendefect zich manifesteren in het nageslacht.
Binnen mijn familie zitten stellen die een extreem verschillende afkomst hebben en
De kinderen die daaruit voortkwamen zijn in veel opzichten oogverblindend en kerngezond.
Dat waren/ zijn de ouders ook maar ze zijn zo GEEN familie van elkaar en komen letterlijk elk van de andere kant van de aarde.

Als partners echter niet (kern) gezond zijn dan kunnen er natuurlijk wel degelijk forse fouten doorgegeven worden, dus stomweg een partner van ver weg is GEEN garantie voor een goede match, zeker niet als een of beide partners een ongezonde achtergrond hebben.

Het heeft dus alleen een extra voordeel als de partners erg biodivers EN kerngezond zijn.
Niets uit mijn antwoord is beledigend /denigregeren of (ver) oordelend bedoeld.

Omdat we zelf rashondjes fokken en grootbrengen , moet je erg de biodiversiteit bewaken, doorgefokte rassen kunnen hardnekkig ernstige gezondheidproblemen in stand houden.

Helaas zijn rashonden per definitie niet erg biopdivers en moet je pogen zuivere rashonden te koppelen die in ieder geval en gezond zijn, geen gebreken hebben en genetisch zo ver mogelijk uit elkaar zitten.

Ik wil mensen natuurlijk niet met honden vergelijken maar een te smalle genen
pool levert soms erg herkenbare stoornissen bij bevolkingsgroepen die zich erg afzonderen en gesloten zijn....

Waar mogelijk zouden we dus biodiversiteit na moeten streven omdat de genenpool van de mens betrekkelijk klein is.