Waarom is er energie nodig om de rusttoestand van hartspiercellen te handhaven?

Tijdens de "rust"toestand zijn alle spiervezels wel degelijk in rust.
Alleen lekken er elektrolieten in de spiercellen van de sinusknoop.
Als de lekkage groot genoeg is "vuurt" de sinusknoop, waardoor er een lawine van contracties over de boezems loopt, die zich daardoor ledigen in de kamers.
Die lawine stopt op de grens van boezem en kamer, maar triggert de av-knoop die na enige vertraging de bundel van His bereikt.
Die veroorzaakt daarna een lawine van contractie over de kamers, die daardoor hun inhoud in de arteriën persen.

Toegevoegd na 1 minuut:
Er is dus geen energie nodig tijdens de rusttoestand.

In levende weefsels is er nooit een rusttoestand, er zijn altijd verschillen in concentratie tussen binnen en buitenkant. Buiten de cel is veel Natrium aanwezig, binnen de cel veel Kalium bijvoorbeeld. De manier om die concentratieverschillen te behouden ondanks dat er steeds wat Kalium en Natrium weglekt is een ionenpomp. Deze pomp functioneert als er aan de binnenkant een Natrium ion zit en aan de buitenkant een Kalium. Door wat energie toe te voeren kan de positie van de ionen omgewisseld worden. De energie wordt geleverd door gefosforyleerde verbindingen (ATP in dit geval dacht ik), die op hun beurt worden geproduceerd door oxidatie van organische stoffen (citroenzuurcyclus en dergelijke). Er is dus steeds een aanvoer nodig van voedsel, dat voor de hartspiercel uit glucose bestaat dat uit het bloed kan worden opgenomen. Bij activiteit van de cel krijg je grote ionenstromen die snel weer gecorrigeerd moeten worden en is er dus veel meer voedsel nodig.

Pas als de cel volkomen droog is (cystestadium) of ingevroren in stikstof is er een toestand van rust.