Kun je een dood iemand weer tot leven brengen ?

Nee, als iemand dood is dan helpen nieuwe organen niet meer. De cellen stoppen dan met impulsen doorgeven, en dan kun je er nog zo'n goed hart en hersenen instoppen. Ze "communiceren"niet met elkaar, dus het hart zal niet kloppen, en dan doet de rest van de organen ook niets meer.

Iemand is dood als het hart niet meer klopt, dus dat zul je eerst aan de gang moeten krijgen mbv een AED. Door reanimatie blijft de bloedcirculatie wel op gang, waardoor de hersenen nog zuurstof krijgen. Is iemand overleden aan iets wat te transplanteren is, dan zou het in theorie misschien nog wel mogelijk zijn om zijn leven te redden met jouw donorpakket, maar bij een geknapte slagader, hersenbloeding of herseninfarct (om maar een paar voorbeelden te noemen) heb je niets aan je donorpakket.

Om je vraag goed te beantwoorden (geen slechte vraag trouwens!) moet je eerst duidelijk voor ogen hebben wat je bedoelt met "dood". Klinkt raar, maar er zijn verschillende gradaties van dood zijn:
- Klinische dood: er is geen sprake meer van ademhaling, hersenactiviteit en bloedcirculatie, maar als iemand in zo'n toestand zit, is het toch mogelijk om te reanimeren. Doorgaans moet dat binnen enkele minuten gebeuren, anders sterven de hersencellen af door zuurstofgebrek, en die schade is compleet onherstelbaar.
- Hersendood betekent dat er geen waarneembare activiteit is van de hersenen. Iemand in zo'n toestand is niet in staat om zelfstandig te ademen, maar soms blijft het hart kloppen. Zonder kunstmatige ademhaling zal de persoon snel klinisch dood zijn.
- Biologische dood: is wat je zou kunnen noemen "hartstikke dood". Dat betekent dat je klinisch dood bent, en reanimatie is niet meer mogelijk.

In wetenschappelijke zin, en in mijn belevenis, het allerbelangrijkste om te kunnen bepalen of je als mens nog "te redden" bent, is of je hersenen te redden zijn. Dat maakt ons mensen, en onderscheidt ons van planten, dus iemand die hersendood is in leven houden, vind ik niet "weer tot leven brengen".
Zo ver is een hersenen transplantatie geen mogelijkheid, dus als de schade aan de hersenen onomkeerbaar is, dan mag je gerust stellen dat met de kennis van nu niet meer mogelijk is om die persoon weer tot leven te brengen, en dat geldt voor wie biologisch dood of hersendood is.

Mensen die "alleen" klinisch dood zijn, kunnen wel gered worden, of -als je dat zo wil noemen- weer tot leven worden gebracht.
Hiervoor is meestal niet zo enorm van belang of je een complete set aan organen paraat hebt om de falende organen snel te vervangen, want het gaat om de toestand van de hersenen, die voldoende bloed moeten krijgen van een kloppend hart, en het bloed moet zuurstof krijgen via functionerende longen, of een machine die de functie van deze overneemt.
Op de iets wat langere termijn moeten uiteraard ook alle andere organen werken, voor het leveren van voedinsgstoffen (maag-darm kanaal), zuiveren van het bloed (nieren en lever), aanmaken van hormonen (alvleesklier, schildklier...), enz.
Maar ook hiervoor geldt: als de schade aan de hersenen onherstelbaar is, dan maakt een set van nieuwe organen geen enkel verschil. Je blijft hersendood, en zonder externe hulp ben je binnen een paar minuten klinisch, en daarna biologisch dood, en dat is hartstikke dood.

Als iemand dood is, dan is hij dood. Dan kan niemand er nog iets aan doen. Dan kan de persoon niet meer tot leven gebracht worden. Bv een skelet is van een dood persoon.
Die kan je niet meer volstoppen met organen en zo tot leven brengen

In alle andere gevallen is de persoon bijna dood. Op dat moment is bijna alles, praktisch en theoretisch mogelijk. Vraag is of het nog de moeite is om dat te doen.
Bv de keuze iemand van 100 jaar of iemand van 20 jaar een nieuw hart geven. Maar dan komen we terecht in de ethische kant van de zaak.

Hou wel rekening dat het transplanteren van een orgaan een enorme belasting is voor het lichaam, vooral dan de afstootverschijnselen en de medicatie daartegen.

Samengevat Nee, iemand die overleden (dood) is kan je niet meer tot leven brengen, al zijn de wonderen de wereld nog niet uit.
Robby BB

Behalve alle goede dingen die al zijn gezegd is er nog iets heel belangrijks niet genoemd. De cellen in je lichaam bevatten zg suicide bags.
Dit zijn zg zakjes die bepaalde enzymen bevatten, de zg lysosomen.

Enkele minuten na je dood barsten die zakjes open en komen de enzymen vrij en die enzymen zorgen voor de afbraak van je cellen, dus alleen organen transplanteren is niet genoeg, alle cellen in je lichaam gaan daaraan kapot.

Zolang we geen middel vinden om dat enzym proces te stoppen, zijn alle cellen aangetast, en kunnen om die reden niet meer tot leven gewekt worden.

Dit is denk ik één van de belangrijkste redenen waarom dit een heel moeizaam proces is.

iemand is overleden wanneer het hart niet meer klopt dit krijg je weer aan de gang met hartreanimatie en of een aed.
het is een volmondig ja op jou vraag.
ik heb zelf een hartstilstand gehad (verstopte kransslagader)en ben zo weer tot leven gewekt.
je hebt dus niet altijd donororganen nodig om te overleven.

Nog niet, maar er worden op dit moment wel mensen 'ingevroren' op een speciale manier waarbij ze 'in leven worden gehouden'. Dit heet het cryonisme. Mensen die ingevroren willen worden hopen dat er ooit een manier zal worden uitgevonden om hen te ontdooien, en dan leven ze gewoon weer. Het in leven houden van de hersenen kan dus tot op zekere hoogte, maar levend ontdooien lukt nog niet.

(ik heb een filmpje van Youtube toegevoegd. Als je er meer wilt zien moet je zoeken op 'cryonics' (de zoekopdracht 'cryonisme' levert weinig op))


Op Wikipedia staat over cryonisme het volgende:

Mensen die zich laten cryoniseren zijn klinisch dood. Hun hart is gestopt met kloppen, maar de hersenen mogen niet afsterven. Het proces is niet precies hetzelfde als letterlijk invriezen; de procedure berust op vitrificatie, wat een veel betrouwbaardere manier is om weefsel "stop te zetten".

Zodra een arts de dood heeft geconstateerd, wordt de patiënt aangesloten op een hart-longmachine om de circulatie van het bloed en zuurstof weer op gang te brengen. Zo wordt voorkomen dat hersencellen afsterven. Zodra de circulatie weer op gang is, wordt begonnen met het toedienen van heparine, een anti-stollingsmiddel. Ondertussen wordt begonnen met het koelen door de patiënt in ijs in te pakken. Verder wordt het bloed vervangen door een oplossing om het lichaam en de verschillende organen zo goed mogelijk te conserveren. Als de patiënt gekoeld is tot 0 °C wordt het tijdelijke middel vervangen door een soort antivriesmiddel. De patiënt wordt verder afgekoeld tot de temperatuur van vloeibaar stikstof (-196 °C).

Dit bevriezen moet heel langzaam gebeuren om schade zo veel mogelijk te beperken. Na invriezen wordt de patiënt opgeslagen in een zogenaamde 'dewar', een soort thermosfles die gevuld wordt met vloeibaar stikstof. Doordat de stikstof verdampt moet het geregeld worden aangevuld. In de meeste gevallen worden patiënten in hun geheel ingevroren, maar ook alleen het invriezen van het hoofd is mogelijk. Mensen die dit laten doen, hopen dat de wetenschap op termijn zo ver is dat men ofwel een nieuw, jong en verbeterd lichaam kan laten klonen, de hersenen in een kunstmatig (niet-organisch) lichaam worden overgezet, of dat ze worden gescand en 'geüpload' in een computer.