waarom hebben rode bloedcellen geen kern?

Die hebben ze wel gehad maar niet meer nodig bij zoogdieren (andere dieren houden wel de kern in de rode bloedcellen). Ze leven nadat ze de kern hebben afgestoten nog 120 dagen en vervoeren dan alleen zuurstof en koolzuur.


"De rode bloedcellen worden gemaakt in het rode beenmerg. Dit is aanwezig in de platte botten en in de uiteinden van de ronde botten in ons lichaam. Er worden maar liefst 2,4 miljoen rode bloedcellen per seconde geproduceerd in een mens. Ook de witte bloedcellen worden in het rode beenmerg gemaakt. Het is zelfs zo dat alle bloedcellen afkomstig zijn uit gemeenschappelijke stamcellen in het beenmerg. Tijdens de verdere delingen differentiëren ze zich in de verschillende typen cellen. Na de laatste deling en vóórdat de rode bloedcellen in de bloedstroom worden losgelaten, produceren ze grote hoeveelheden hemoglobine en verliezen daarna hun kern (zie illustratie). Het afgesplitste deel met de kern wordt vervolgens opgeruimd door macrofagen. Na twee dagen in de bloedbaan hebben de cellen ook hun mitochondriën en ribosomen verloren. De afsplitsing van de kern vindt trouwens alleen plaats bij zoogdieren; alle andere gewervelden hebben rode bloedcellen mét een kern."

Toegevoegd na 4 minuten:
Ze hebben geen kern en daardoor kunnen ze niet delen maar dat is dus niet nodig voor hun functie. Ze hebben ook geen mitochondriën omdat die dan weer het zuurstof wat ze vervoeren zouden nodig hebben.

Ik denk door de hoge zuurstofbehoefte van warmbloedige dieren. Het feit dat vogels wel bloedcellen met een kern hebben spreekt dat enigszins tegen, maar evolutionair gezien zijn vogels nauwelijks aan ons verwant en ze hebben andere oplossingen om toch veel zuurstof naar de weefsels te krijgen. De longen werken bij vogels weer wat efficienter, dat hebben wij dan weer niet. Men suggereert wel dat vogels minder beenmerg hebben om steeds bloedcellen mee te blijven produceren, door de holle botten, maar persoonlijk denk ik dat de kernloze bloedcellen toevallig succesvol waren bij een voorouder van de zoogdieren en dat deze 'afwijking' bij voorouders van archeosauriers gewoon nooit is voorgekomen, of niet succesvol was.
In ieder geval is het bij zoogdieren een efficiente manier om zoveel mogelijk zuurstofbindende capaciteit in een kleine cel te stoppen, die door zeer dunne haarvaten kan gaan. Andere functies dan zuurstoftransport hebben erythrocyten niet, dus de kern is functioneel overbodig, ik meen dat er vrij veel RNA in de cel zit, zodat het zaakje nog geruime tijd vooruit kan voordat de erythrocyt sterft. Nadeel is wel dat de bloedcellen continu geproduceerd en afgebroken moeten worden. De afvalproducten worden weer gebruikt voor gal, maar er is steeds verlies, eenvoudig te zien aan de bruine kleur van de ontlasting van zoogdieren.

De taak van rode bloedcellen is zuurstof binden en dit afgeven.
Omdat ze centraal worden aangemaakt en een kern etc. het nuttig volume /massa.materiaal om dit zo goed mogelijk te kunnen in feite in de weg zit.
Het is dus een geoptimaliseerd systeem om geen kern en andere onnodige structuren te hebben.Ook ons lichaam gaat efficient met materiaal en energie om.
Door de vorm die daardoor ontstaat kunnen ze zich vervormen om in de kleinste hoeken en gaten van ons lichaam te komen, een kern etc. had ze kwetsbaarder, logger en meer rigide gemaakt.
Wel hebben ze mede daardoor een beperkte "levens"duur van ongeveer twee weken.
Eigenlijk is het de vraag of ze leven , het zijn in feite (uiteindlijk) zakjes met hemoglobine, ook de "brandstofomvormers "mitochondriën en andere systemen raken ze spoedig na productie kwijt. Het heeft dan een donutvorn die dicht is in het midden en deze vorm maakr dat het veel weerstand bied tegen de vloeistof stroom en dus meegesleurd wordt. het kan zich dubbel klappen en door zeer kleine openingen dringen. Het model van deze cel combineert een vergroot oppervlak , hoge"lucht"weerstand en vervormbaarheid met een optimale vulling van werkzame stof.
Na vele duizenden malen zuurstof opgenomen en afgegeven te hebben slijt deze cel in enige weken en gaat dan op den duur kapot, het ijzer wordt hergebruikt , het afbraakproduct , bilirubine wordt door een goed werkende lever uit het bloed gehaald.
Gebeurt dit niet dan krijgt men een gele huid (geelzucht) kenmerkend voor een niet goed functionerende lever.

Opvallend is dat hemoglobine zeer verwant is aan bladgroen, zit bij hemoglobine een Fe ion in het midden van het heem-molecule, bij bladgroen zit in hetzelfde molecule op die plaats een Mg ion. Dan kan het licht, CO2 en H2O omzetten in glucose...