Wat is het verschil tussen de fosforylering in de oxidatieve forforylering en de fosforylering in de glycolyse, wat houdt 'oxidatieve' in?

Bij fosforylering wordt een fosfaatgroep aan een molecuul gebonden. Om ATP te maken, bijvoorbeeld - een belangrijke energiedrager voor allerlei biologische processen. Om van ADP ATP te maken is dus een vrije fosfaatgroep nodig. Maar er is ook energie nodig.. Bij de glycolyse wordt glucose gesplitst in twee moleculen pyrodruivenzuur. Hier is geen zuurstof (oxygenium) voor nodig. We kunnen ook zeggen: het is geen oxidatief proces. Bij deze splitsing komen energierijke elektronen vrij. Deze kunnen door elektronenacceptoren worden opgevangen, waarna ze terugvallen naar banen dichter om de atoomkern heen. Hierbij komt energie vrij. Deze energie kan worden benut om een energierijke binding tussen ADP en de vrije fosfatgroep tot stand te brengen; je hebt dan ATP. De energie kan ook ergens anders vandaan komen. De moleculen pyrodruivenzuur kunnen in de mitochondriën verder worden verwerkt. Eerst doorlopen ze de citroenzuurcyclus (zie binas/biodata/wikipedia). In de citroenzuurcylus worden weer energierijke elektronen 'afgepakt' en gebonden aan elektronenacceptoren (dan krijg je NADH en FADH2). Deze geoxideerde elektronenacceptoren kunnen hun elektronen doorgeven aan elektronenacceptoren in de binnenste membraan van een mitochondrium. Zo worden de elektronen steeds aan een andere elektronenacceptor overgedragen, steeds vallen ze iets dichter naar de atoomkern en komt er een beetje energie vrij. Deze energie wordt gebruikt om H+ ionen (protonen) van binnen het membraan naar buiten te pompen. Zo ontstaat een concentratieverschil. H+ ionen aan de binnenkant van het membraan reageren met zuurstof en de energiearme elektronen tot water. Dit proces kan alleen plaatsvinden zolang er zuurstof aanwezig is: zuurstof is de oxidator en 'trekt' de elektronen van de elektronenacceptoren (reductor) door de membraan naar zich toe. Het is een oxidatief proces. Door het concentratieerschil in H+ ionen stromen H+ ionen terug naar de binnenkant van het membraan. De kinetische energie van deze H+ ionen wordt benut om ADP om te zetten in ATP. Hier was zuurstof voor nodig: we spreken van oxidatieve fosforylering.