waar bestaat de binding tussen de cellen en de extracellulairematrix uit? alle info over dit onderwerp is welkom.

Cellen staan met elkaar en met de omgevende matrix in verbinding via specifieke gedifferentieerde structuren van de membraan. Afhankelijk van het type verbindingsstructuur zijn twee functies te onderscheiden: het binden aan de matrix en (of) buurcellen en het uitwisselen van informatie met cellen in de directe omgeving. Behalve de structuren die zorg dragen voor hechting of fixatie van de cel, treft men aan de buitenzijde van de membraan een grote verscheidenheid van andersoortige functionele eenheden aan, de receptoren. Deze receptoren zijn in staat selectief moleculen te binden. Binding van primaire boodschappers leidt tot activatie van tal van cellulaire processen, veelal via intracellulaire secundaire boodschappers; dit wordt signaaltransductie genoemd en komt in hoofdstuk X uitgebreid aan de orde. Primaire boodschappers kunnen van ‘ver’ komen (bijv. hormonen, zoals het in de pancreas gevormde insuline dat het glucosemetabolisme in diverse organen stimuleert), maar via cel-celinteractie kan ook op korte afstand regulerende invloed worden uitgeoefend. Een goed voorbeeld in dit verband is de activatie van de glycogenolyse in de leverparenchymcel onder invloed van prostaglandine D2, dat geproduceerd wordt door naburige Kupffer-cellen na fagocytose van bijv. endotoxinen. Dit fenomeen biedt een mogelijke verklaring voor de hyperglykemie die klinisch vaak in het begin van een Gram-negatieve sepsis wordt waargenomen.

De extracellulaire matrix is opgebouwd uit een grote verscheidenheid aan macromoleculen, waaronder collagenen, elastine, proteoglycanen, glycosaminoglycanen en glycoproteinen. De eerste twee soorten macromoleculen worden tot de structurele componenten gerekend, terwijl proteoglycanen, glycosaminoglycanen en glycoproteïnen de meer adhesieve elementen vormen.