wat maakt een honingdas immuun voor slangenbeten ?

Eerst moet je weten dat honigdassen niet helemaal immuun zijn tegen slangengif. Ze kunnen wel dood hieraan gaan, maar ze maken zeker een veel grotere kans om het te overleven, en er zijn twee redenen hiervoor, waarvan de tweede nog niet 100% bewezen is, maar waarschijnlijk de juiste verklaring is.

Dikke huid:
Zoals Amadea terecht aangaf, hebben honingdassen en deer dikke en taaie huid, waardoor ze sowieso veel minder last hebben van steken (door bijen, bv.) en ook van beten van een slang. Als je een zeer dikke huid hebt, dan krijg je in ieder geval een veel kleinere dosis gif dan een ander dier.

Genetische aanpassing:
Zoals je wellicht weet het gif van slangen zoals de cobra is een neurotoxisch gif, en het werkt door zich te binden aan de receptoren van acetylcholine van de prooi, waardoor deze verlamd raakt en uiteindelijk stikt of krijgt een hartstilstand.
De honingdas is een marterachtige, naaste familie van de mangoest. Al in de jaren 90 zijn er bewijzen gevonden zodat mangoesten (en andere leden van deze familie) een genetische mutatie hebben in hun receptoren voor de acetylcholine, waardoor slangengif een veel kleinere affiniteit heeft voor deze receptoren dan in alle andere dieren (dat geldt trouwens ook voor de slang zelf, daarom kunnen ze hun eigen prooien eten) Hierdoor kunnen ze een veel grotere dosis gif binnenkrijgen zonder hieraan te overlijden. Dat verklaart ook waarom ze een tijde in een soort slaap vallen. Zie de link.
Deze genetische variatie is, voor zo ver ik weet, nog niet aangetoond in honigdassen, maar wetenschappers denken dat dit de beste verklaring is.

Overigens, deze verklaring geldt niet voor andere soorten gif zonder neurotoxisch mechanisme, daar zal de dikte dan de huid een hoofdrol spelen.

Maar feit blijft dat honingdassen wellicht de dapperste en taaiste dieren ter wereld zijn, samen met andere leden van de familie.
They don't give a shit!