Welk soort dier/plant kan weg zonder de voedselketen aan te tasten?

Van mij mag zevenblad verdwijnen. Volgens mij tast dat verder niks aan, behalve mijn handen, spieren, rug en energie.
Als dat rottige plantje er niet meer is, hebben andere (leukere) planten weer de ruimte.
Wat dieren betreft weet ik het nog niet zo, want als ik zeg muggen of wespen ... dan denk ik dat dat de boel wel eens zou kunnen verstoren. En het is een belangrijk evenwicht als die beestjes en planten, en de mensheid verstoort al erg veel.

Geen enkel organisme... Alles is even significant, ook al kunnen wij dat niet zien... Elk uitgestorven soort is een verlies... Wat het ook mag zijn...

Toegevoegd na 11 minuten:
Maar als ik nog eens nadenk is de enige kandidaat: de mens kan weg zonder de keten aan te tasten...

Geen enkele En tegelijkertijd allemaal.

Er zijn nauwelijks voedselketens waar continue op een plant of dier vertrouwd wordt. De meeste dieren hebben meer dan een voedingsbron. Dus je zou denken dat er dan makkelijk een weg zou kunnen. echter:

- Vaak zijn bepaalde voedingsbronnen slechts een deel van het jaar beschikbaar
- Soms zijn bepaalde bronnen nodig voor voortplanting (Denk aan bloed voor een mug: Zonder bloed kan een mug zich niet voortplanten), of sluipwespjes: Vijgen zijn afhankelijk van vaak een soort sluipwesp voor de bevruchting.

Tenslotte is het zo dat het aanwezig zijn van meerdere voedingsbronnen voor een stabiele situatie zorgt: Als er een virus langskomt die alle zomereiken doodt, dan kan de eikebladrups gewoon doorgaan met wintereiken eten.

De conclusie: In voedselketens zitten vaak schijnbaar dubbele bronnen. Maar vergelijk dit me een kaartenhuis: Je kan best hier en daar een kaart weghalen. Maar als er een keer iet sveranders (Een zuchtje wind) dan is het risico dat het kaatrenhuis in elkaar zakt erg groot. En als je de verkeerde kaart wegtrekt, zakt het hele huis in elkaar, ookal veranderen de omstandigheden niet.

De vraag is een weinig verwarrend. Immers, niet alle soorten zijn in elke voedselketen vertegenwoordigd.

Ik ga er maar even vanuit dat je het natuurlijk evenwicht bedoeld.

En dat is voortdurend in beweging. Sinds het eerste leven, nou ja iets later dan, sterven er soorten uit en komen er nieuwe soorten bij, voortdurend. Meestal verdwijnt een soort omdat hij niet meer in het actuele evenwicht past.

Geen enkele soort kan verdwijnen zonder gevolgen, maar ik denk niet dat er een soort onmisbaar is voor het leven op aarde.

Om op de vraag, zoals jij die gesteld hebt, terug te komen. Als je een soort uit een voedselketen verwijderd, heeft dat altijd invloed op het evenwicht in die voedselketen, dus het antwoord is: geen.

Elk dier en plant is onderdeel van de voedselketen. Daarbij maakt 't niet uit of 't om een _soort_ of om een specifiek exemplaar gaat. Soorten zijn eigenlijk ook niet echt goed van elkaar te onderscheiden (hoe groter 't dier / de plant, hoe makkelijker. Dat wel).

De voedselketen is dus per definitie elke dag anders - of er nu een 'soort' verdwijnt of niet. De vraag is 'slechts': _willen_ wij dat ie niet veranderd wordt, en hechten we er wel of niet belang aan wat dieren willen? (Voor zover ik weet, willen planten niks, maar dieren wel.)

Gun je de dieren ook hun wil, of vind je die per definitie altijd ondergeschikt aan wat de mens wil? In 't eerste geval maakt 't geen ene zier uit of er 'soorten' verdwijnen of niet. In 't tweede geval zit je nog steeds met onopgelost grote filosofische vraagstukken: zelfs als de mening van dieren er volgens een mens er wat toe doet, is dat dan ook echt een belangrijke universele waarde?

Hoofdluis! Ik vraag me werkelijk wel eens af welk nut een hoofdluis heeft in de voedselketen.

De hoofdluis. Onze rol als mens in relatie tot de luis is helder: wij huisvesten in een bepaalde levensfase, gedurende bepaalde periodes enkele exemplaren, voeden ze met ons bloed en we vormen de kraamkamer voor hun nageslacht.

Maar wie is de volgende in de keten? Wie voedt zich met hoofdluis?

Wellicht de mens.

De mug.
Er zijn genoeg andere kleine insectjes die kunnen worden genuttigd door de muggeneters.

Op nummer 1: De Reuzenpanda. Ziet er veel te schattig uit om echt te zijn, doet verder niks dan een beetje bamboe knagen, is onsuccesvol in de voortplanting en in het groot krijgen van zijn jongen.
Op nummer 2: de mens. Geen soort die zo diep ingegrepen heeft in de voedselketen als de mens. De schepping zou een zucht van verlichting slaken als de mensheid zou verdwijnen in een pufje logica. Maar ja, dan is er niemand meer om na te denken over dit soort nuttige vragen!

Eigenlijk is elk dier dat eet of gegeten wordt kostbaar voor de voedselketen. Eters zorgen ervoor dat er niet teveel komen van zijn prooi, en anderen zijn weer een voedingsbron voor andere soorten. Behalve sommige bacteriën die mineralen eten zijn alle soorten kostbaar voor de voedselketen, maar niet onmisbaar.

Het verdwijnen van een soort leidt altijd tot verstoring van het evenwicht van de voedselketen. De voedselketen zal daarna altijd weer een nieuw (dynamisch) evenwicht vinden, zonder die soort. Soms verdwijnen ook andere soorten, en soms krijgen nieuwe soorten een kans om het gat op te vullen.