Wat is de verklaring waneer een leeuwin in het wild een pasgeboren gnoe ´wegneemt´ en een dag als een soort eigen welp behandeld en daarna laat gaan?

Echt natuurlijk is dit natuurlijk niet.
Aan de andere kant is nergens zwart op wit vastgelegd aan welke regels een dier zich hoort te houden. Hoe wij en andere dieren biologisch inelkaar zitten zorgt echter wel dat de kans heel klein is dat zoiets gebeurt. Vandaar dat het dus ook zelden voor komt dat een leeuw een gnoe voor haar kind aanziet, maar het KAN dus wel.

Een deel van de wetenschappelijke verklaring ligt in het hormoon oxytocine. Er zijn veel hormonen die specifiek zijn voor een diersoort, en waarvoor andere diersoorten dus ongevoelig zijn. Oxytocine is echter universeel bij zoogdieren.

Het wordt door moeders extreem veel aangemaakt tijdens en na de bevalling, maar ook daarbuiten. Het is het hormoon dat de zorggevoelens in ons en dieren losmaakt. De liefde voor kwetsbare nieuwgeborenen, en de beschermings en zorgdrang.

Bewezen is dat oxytocine productie gestimuleerd wordt door herhaalde aanraking, lichaamswarmte en bepaalde geurstoffen.
Op deze manier is bijvoorbeeld ook verklaard dat wolven ooit zijn geevolueerd tot de huisdieren (honden) die ze nu zijn. Want rationeel is het natuurlijk nooit te verklaren dat wij mensen zulke warme liefdesgevoelens kunnen hebben voor (met name jonkies van) een andere diersoort. De holbewoners in de oertijd hebben door die gevoelens waarschijnlijk steeds vaker jonge wolfjes opgenomen in de groep.

Dat is waarschijnlijk ook aan de hand bij die zeldzame gevallen als bij de leeuwin zoals jij het omschrijft.

Er zijn natuurlijk ook tal van natuurlijke mechanismes die dit tegengaan, zoals uiterlijke herkenning, en geurherkenning. Daardoor heeft de leeuwin waarschijnlijk later ook weer afscheid genomen van de gnoe. Maar door de conflicten is ze ook niet gelijk overgegaan tot haar jachtinstinct.