Bij het horen is het zo dat de ene mens de ene toonsoort beter hoort dan een ander. Bestaat er ook zoiets voor het reukvermogen van de mens?

Geuren en geluiden,mensen kunnen het vreemd vinden of er zodanig aan gewend zijn dat ze het niet eens meer gewaar worden.
Zo kende ik eens een man die in een zoo werkte en alle dagen de roofdieren vlees gaf,voor mij was de stank ondraaglijk en overweldigend,terwijl hij het niet eens meer rook,maar laat daar, bij hem en windje en hij zal je vertellen wat je gegeten hebt.
Mensen zowel als dieren passen zich aan,aan de geur en hoor ervangen en de herinneringen dat dit alles met zich meebrengt.
Voor dieren spelen vooral de omstandigheden een grote rol,zowel waar het om horen als om het ruiken gaat.
Zo is dat ook bij mij.
Zo kan ook ik mieren ruiken,banaan,aarbij,wat mensen aten met en zonder windjes.
Aan hun zweetgeur weet ik ook wat ze aten en of ze ziek zijn.
Zo kan ik bvb geen parfum en ander gelijksoortig spul verdragen omdat dit ook de vele geuren in de omgeving versluiert,en een gas zonder geur kunnen ruiken kan levensreddend zijn,met het parfum van mensen erbij lukt zelfs mij dit niet meer.
Als ik een kamer binnen kom kan ik ruiken welke voor mij bekende en herkenbare mensen er waren en dat levert dan voor mij waardevolle info op.
Waarom ik dit kan heeft wel een oorzaak en een reden,maar dat staat op een andere site.
Eén tip: "Jerovanja van Jacrovanjen. (Lykan)"
Zie mijn profiel.

heerlijk hyacint! (het klapt erin die geur, maar vind het persoonlijk heerlijk dus het is prima te verdragen. heb ze in huis staan ipv luchtverfrissers die letterlijk en figuurlijk mijn reukorgaan prikkelen) :) MCS Jerovanja? en/of overgevoelig/HS (in het algemeen?) zal even naar je tip kijken want je hebt me nieuwsgierig gemaakt :)

@cestbiencivitz
Verhouding is helemaal het verkeerde woord.
Hoe het werkt: Een geurmolecuul komt terecht in een receptoreiwit dat ingebed is in het celmembraan.
Als dat molecuul "past" dan vervormt de receptor, waardoor er een ladingsverschuiving plaats vindt over het
eiwit.
Die ladingsverschuiving zorgt voor een lokale depolarisatie van de celmembraan.
Als er voldoende receptoren op die cel tegelijk een depolarisatie bewerkstelligen gaat die cel vuren. We ruiken iets.
Verschillende cellen kunnen verschillende
geurmoleculen "herkennen". Een mengsel van
al die signalen bepaalt uiteindelijk de
geur.
Er zijn mensen die zich zo getraind hebben
dat ze bijna alle geurindrukken in een
mengsel afzonderlijk kunnen benoemen.
Een vorm hiervan vind je bij wijnproevers.

@cestbiencovitz
In mijn antwoord ging ik er van uit dat er precies één geurmolecuul in de receptor past. Die geeft dan altijd precies hetzelfde signaal af.
Er zijn natuurlijk meerdere moleculen die precies in de receptor passen. Behalve het deel dat past kunnen er natuurlijk heel veel "staarten" aanzitten. Dat blijkt bij alle chemische geurstoffen.
Denkbaar is natuurlijk ook dat geurmoleculen niet helemaal, maar gedeeltelijk in de receptor passen. Daar zou je heel veel varianten van kunnen bedenken. Wat er dan signaalsgewijs gebeurt? Ik denk niet dat daar op dit moment al veel over bekend is. Het opsporen van de bindingatomen in een receptormolecuul is al een heksentoer (zoek maar eens een willekeurig eiwitmolecuul op in wikipedia, waar ergens in de miljarden atomen een paar bindingselektronen zitten). Als je dan ook nog geurmoleculen moet analyseren en kijken wat er gebeurt, dan kun je wel een paar miljoen jaar bezig zijn. Oftewel, je kunt best gelijk hebben, maar gelijk krijgen is de kunst.