Vraag voor mensen die niet in God geloven. Als je dood bent, ben je er niet meer. Net als voordat je geboren was. Of kom je ooit terug?

Je vraag is tegenstrijdig vind ik. Je bedoelt geen reincarnatie, maar je omschrijft het wel.
Ik geloof niet in God, en ook niet in het gene wat jij omschrijft maar geen reincarnatie noemt. Je ontwikkeld je in dit leven tot wat je nu bent, en als je dood gaat is het afgelopen en uit!

Toegevoegd na 17 minuten:
Ik denk inderdaad dat het puur toeval is dat jij jij bent en ik ik.
Doordat wij bovengemiddeld ontwikkeld zijn ten opzichte van de dieren, gaan onze gedachten soms te ver, en overschatten wij inderdaad de mate van ons bewustzijn.
Wij kunnen het niet accepteren dat onze "ziel" van tijdelijke aard is, en proberen daarom uit alle macht bewijzen te zoeken dat er een vervolg komt van onze ik.

Toegevoegd na 1 uur:
Toevoeging van Cryofiel:

Natuurlijk is het toeval dat ik juist in deze tijd leef, en niet op de vele, vele andere momenten waarop ik had kunnen leven. Dat toeval geldt voor iedereen, altijd.

Ga bovenaan een trap staan, neem een handvol muntjes, en gooi die over de trap. Elk muntje zal ergens landen.

Een muntje dat op de achtste tree is geland, zal denken: tjee, is het niet heel erg ongelooflijk toevallig dat ik precies op de achtste tree ben geland, van al die treden waarop ik had kunnen landen? Zit daar nu echt niets achter?

Een muntje dat helemaal van de trap is gestuiterd, en onderaan is geland, zal net zoiets denken.

Een muntje dat helemaal niet van de trap is gestuiterd, maar bovenaan is blijven liggen, ook.

Zo zal elk muntje denken dat het wel heel erg toevallig is dat het precies daar is geland waar het is geland. Het zal proberen een reden te vinden voor zijn landingsplaats. Het zal proberen een zingeving te zoeken.

Velen van ons, en zeker JohanTerWijde, zijn als die muntjes. Ze proberen zin te zien in toeval.

Slechts zij die breder kunnen kijken, zien het grotere geheel, en realiseren zich dat er geen dieperliggende reden of oorzaak is.

Ik blijf het nog steeds een prachtig citaat vinden uit de 14de eeuw. "Jouw God is niet mijn God!"

Maar ongeacht wat ik wel, of niet geloof. En ongeacht waarin ik wel, of niet geloof doet er op zich weinig toe. Want dat er maar één almachtige God is geloof ik niet in. Maar heb dan zo'n 5 miljard gelovige tegenover me staan die dat wel geloven. Ongeacht of dat ze Christen, Moslim, Jood, Hindoeh, whatever zijn...

Dus wat is dan het nut van dat ik hier antwoord geef op dit antwoord? Want zelfs een atheïst geloofd dat er niets is...

ik geloof als je dood bent dat je ziel verder leeft zeg maar je in erlijk

als je dood bent houd het gewoon op ,licht uit .

het concept god is misschien an sich een prachtig evolutionair mechaniek tegen de leegte van het bestaan. Het bewustzijn moet altijd het bewustzijn van iets. Een dier heeft dit ook, alhoewel een dier zich misschien niet in een context kan plaatsen zoals wij dat doen en deze op ons zelf te betrekken. het 'ik' is een gevolg als een bijproduct en misschien minder een oorzaak. Het 'ik' is immers ook een beleving. Het vermogen om meer te beleven heeft misschien wel een evolutionaire binding en dit staat in relatie tot de vorming van het 'zijn'.

Het leven is een komen en gaan.
Maar alleen dit leven kunnen we waarnemen.
Van alles hiervoor hebben we meestal geen idee.
Waarschijnlijk is ons geheugen geblokkeerd en kunnen we niet verder terug, dus hebben we ook geen idee of we nog terug komen.
We zouden ook helemaal gek worden als we ook nog de levens van hiervoor zouden herinneren.
Toch zijn er ook mensen die zich wel iets van een vroeger leven kunnen herinneren.
Heel bijzonder eigenlijk, omdat het niets met onze hersenen te maken kan hebben, maar wat dan wel?
De meeste van ons zijn alleen bewust van nu en het ,ik ben ik, bewustzijn.
Het gaat niet terug tot voor onze geboorte en het gaat niet verder tot na onze dood.
Nu is nu en ik ben ik.

Toegevoegd na 9 minuten:
Wat bepaalt dat jij er nu bent, je zou zeggen mijn moeder en mijn vader, en wat als ze een week later gevreeën zouden hebben, dan was jij er niet geweest, waar was je dan? Waar blijf je dan met, ik ben ik,?
Als dat zaadje (jij) het eitje gemist zou hebben, had je dan later nog een kans gehad?

Niet spiritueel gezien, had je maar een kans en die kans was dan voorbij, dus zien we je nooit meer, nog gekker je bestaat niet, nooit!!

Spiritueel gezien heb je meer kansen en kom je ooit hier op aarde.

Als het hebben van een bewustzijn buitengewoon evolutionair nuttig zou zijn, zou je verwachten dat veel meer diersoorten ermee behept zijn. Maar dat is niet zo... Je kunt dus concluderen dat bewustzijn zelden evolutionair nuttig is, en dat wij het nut ervan zwaar overschatten.