Waarom gaan je huilen als je verdrietig ben of pijn heb?

Huilen
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Ga naar: navigatie, zoeken

Huilend meisje
Bewening over de dood van ChristusHuilen is een universeel en typisch menselijk verschijnsel waarbij tranen worden geproduceerd. Volwassenen huilen voornamelijk bij het verlies van dierbaren of wanneer ze niet weten hoe ze met een situatie moeten omgaan. Tot nu toe is er weinig wetenschappelijk onderzoek gedaan naar huilen bij volwassenen. Een belangrijke vraag die onbeantwoord was, is waarom volwassen mensen huilen. Wat is het nut? Om het antwoord te vinden op deze vraag onderzocht gezondheidspsychologe Michelle Hendriks de invloed van huilen op de lichamelijke en emotionele gesteldheid van de huilende persoon en de reacties van de mensen in de omgeving op het huilen. Ze ontkracht daarbij de veelgehoorde 'wijsheid' dat huilen zou opluchten. Hendriks liet zestig vrouwelijke studenten naar een neutrale en een emotionele film kijken. Voor, tussen en na de films werd geïnformeerd naar de stemming van de studenten en werd hun pijnwaarneming gemeten. Ook werden tijdens het bekijken van de films zeven lichamelijke parameters bepaald, onder andere hartslag, bloeddruk en ademhaling. Huilen tijdens de film verbeterde de stemming niet. Wel vond Hendriks bewijs dat huilen gepaard gaat met lichamelijke reacties die het herstel van de fysiologische balans bevorderen. Vóór het huilen neemt de hartslag bijvoorbeeld toe, na de huilbui weer af. Op basis van de timing van alle fysiologische veranderingen, concludeert Hendriks echter dat het huilen eerder een uiting dan de eigenlijke oorzaak is van het herstel.knip en plak werk van mij.

Overmatige oogvochtproductie onstaat vaak bij hevige emotie...

We huilen van nature om ons beter te voelen, om een last kwijt te raken, om de druk op onze schouders en onze ziel iets te verlichten.

Spiritueel gezien is dit een manier om afval uit het lichaam te krijgen.

In je tranen worden de emoties naar buiten gedreven. Emoties die diep in je onbewuste kunnen zitten.
Met huilen ontstaat er een soort van waterval, een wildwater rivier, van je onbewuste naar buiten. Het water neemt alles mee wat je niet wilt vasthouden. Maar het water polijst de weg naar buiten ook mooi glad. Je wordt als het ware zuiverder (en dus mooier).

De ogen worden ook wel de blik van de ziel genoemd. Een waterval vanuit je ziel.

De basistoestand van huilen is dat de mens aan anderen duidelijk wil maken dat hij of zij zich hulpeloos voelt.

zie ook leuk artikel hierover:
http://www.hersenletsel.net/overzicht/artikelen/huilen.htm

Het is expressie van emotie, meestal teleurstelling... of verdriet...

Huilen kan ook overstromen zijn... Ik heb wel eens gehuild toen ik de zon zag ondergaan, gewoon van overvoering, van overweldigende schoonheid, ik stroomde letterlijk over...

Voorbeelden emoties volgen hieronder: (kan persoonlijk verschillen hoor)

Teleurstelling is: je wil het en je krijgt het niet...
Verdriet is: je wil het behouden en moet het afgeven...
Boosheid is: je wil dat het anders gaat en je doet je best om het weer terug te krijgen zoals het was...
Verlegenheid is: je wil iets in het geheim doen en je weet dat ze je zien...
Jaloers is: je gunt een ander niet wat jij jezelf wel gunt...
Spijt is: je ziet dat je iets verkeerd gedaan hebt en wil het goedmaken...

ga zo maar door...

(ja ik weet het, het is een waardeloos lijstje, om te huilen)

Het is een signaal naar buiten toe dat er iets mis met je is en dat je troost zoekt...

baby's hebben deze reflex om iets dat als onaangenaam ervaren wordt duidelijk dit is meegenomen in het volwassen zijn en werkt nog steeds als uitdrukking van het gene wat voor de ander niet zichtbaar is.

Dat is een automatische effect van je orgaan die op dat moment in actie komt. En produceerd tranen in je oog.!

Ooit eens ergens gelezen, dat het een geevolueerde vorm van bescherming is:
Toen de mens nog niet rechtop liep, waren zijn ogen het meest vooruitstekend deel van zijn lichaam. Kwam er dan een takje of vuiltje tegenaan, dan maakte het oog traanvocht aan om de indringer te helpen verwijderen. De confrontatie was natuurlijk ook pijnlijk, dus de associatie pijn en tranen zou toen ontstaan zijn. De lichamelijke pijn evolueerde naar emotionele pijn.
Voila: de Huilende Mens!
Of het echt zo ontstaan is ... ik betwijfel het ... maar Darwin zou het er mee eens kunnen zijn.