Waarom maken sommige meisjes en jongens in de puberteit graag foto's van zichzelf?

Doordat het zelfbeeld zo sterk verandert, is het leuk en interessant om het lichaam van een afstand te bezien, door afstand te scheppen en er een foto van te maken...

Als het niet meer zo snel of niet meer verandert, dan worden het allemaal dezelfde foto's in de beleving, dus dan verdwijnt het autofotograferen vanzelf...

Rond de puberteit is het voor veel kinderen belangrijk hoe anderen tegen hun kijken. Hoe anderen hun zien.
Door foto's kijken zij door het oog van anderen.

Ik zie de puberteit als een poging voor kinderen om zich mentaal los te maken van de (voor hun) negatieve invloeden van hun ouders.
Het gezin wordt minder belangrijk en de omgeving wordt belangrijker.

Daarna worden ze zelf belangrijker.

Het zou een puberale vlaag van narcisme kunnen zijn. Als het niet overgaat wordt het een andere zaak.

mischien probeerde ze een hele mooie foto te maken als avator, wou ze een leuke foto voor op hyves? het is best moeilijk om van jezelf een foto te maken, dus mischien deed ze het daarom wat vaker. niks raars aan...

Het is iets dat heel veel voorkomt en inderdaad niet speciaal is voor je buurmeisje. M'n nichtje zet elke dag tien foto's op haar Hyves-pagina. M'n zusje maakt honderden foto's van zichzelf, die niemand anders mag zien dan zij. En ik maak ook regelmatig nog foto's van mezelf. Net als vriendinnen van me. Volgens mij heeft het overigens niet zozeer met leeftijd, als wel met zelfstandigheid te maken. Dat begint natuurlijk wel rond de puberteit.

Vroeger was het nog niet zo makkelijk om zo veel foto's van jezelf te maken, omdat we nog geen digitale fototoestellen hadden. Tegenwoordig kun je honderd keer uitproberen tot je de mooiste foto van jezelf hebt gemaakt. Bovendien hebben we mobieltjes met fotomodus gekregen, dus we hebben altijd een camera bij ons. En online sociale netwerken hebben het foto's maken en aan elkaar laten zien ook aangewakkerd.

Naar de psychologische redenen voor het foto's maken, kan ik een gooi doen, maar dan vooral via introspectie :) Ik maak in deze fase van mijn leven meer foto's van mezelf, omdat ik steeds zelfstandiger word. Ik moet het met mezelf doen.
Daarnaast kan ik mezelf waarderen, maar ik ben nog weleens een onzeker wichie. Af en toe een mooie foto maken is goed voor je zelfbeeld. Je moest eens weten hoe snel een meisje is vergeten hoe leuk ze er eigenlijk uitziet als ze zich omdraait bij een spiegel. Een goeie foto blijft veel beter hangen.
En tenslotte is het nog een sociaal ding. Vrouwen kijken naar vrouwen. Kijk maar naar vrouwenbladen. Of je het nou wilt of niet, als vrouw vergelijk je jezelf met anderen en kijk je kritisch naar hoe je er zelf uitziet. En het foto's maken heeft daar ook mee te maken.

Tenslotte, waarom hou je er weer mee op? Omdat je zelfstandigheid op een gegeven moment ondergeschikter wordt aan grotere dingen. Of omdat je het niet meer nodig hebt om je zelfbeeld op te krikken. Vaak ook als er kinderen komen, of een nieuwe vlam. Want dan heb je wel wat belangrijkers te fotograferen of heel andere dingen te doen. Leuk om te zien: als mensen een baby krijgen, verdwijnen eigen jeugdfoto's van profielpagina's op facebook en dergelijke, om plaats te maken voor de nieuwe telg. We zijn dan klaar met onszelf en kunnen ons op het nieuwe leven richten.