is de aanleg voor depressiviteit/levensmoeheid erfelijk?

Jazeker, ik heb het (helaas) van mijn vader geërfd. Het is wel degelijk erfelijk overdraagbaar.

Als ik in mijn omgeving kijk lijkt een zekere erfelijke aanleg wel aanwezig. Maar of dat wetenschappelijk ook bewezen is durf ik niet te zeggen.

Depressie en erfelijkheid
Wetenschappers denken dat de kans om een depressie te krijgen, meestal in de genen zit. Genen zitten in onze lichaamscellen. Het zijn een soort strengen waar allerlei informatie in ï vastligt. Ouders geven hun genen door aan hun kinderen. In de genen ligt precies vast hoe het lichaam zich gaat ontwikkelen, bijvoorbeeld de haarkleur of de vorm van een neus. In sommige genen ligt ook de kans op het ontwikkelen van een bepaalde ziekte vast

Eigenlijk is de basis voor dit soort problemen meestal wel erfelijk.
Het is een onderdeel van je karakter hoe je met omstandigheden omgaat.

Sommige mensen zitten al in een dip, als het buiten regent.
Als mensen vergeten hun gedag te zeggen.
Als ze op zondagmorgen zich realiseren dat ze maandag weer moeten gaan werken.
Als het brood twee cent duurder is geworden.

Anderen maken vanalles in hun leven mee , verliezen dierbaren, worden ziek, zitten vaak zonder geld, komen zonder werk, maar blijven opgewekt.
Ook een deel van hun persoonlijkheid, dus karakter.

Nee, ik ben van mening van niet.
Omdat je ouders in je leven een groot voorbeeld zijn, is het niet raar dat je op je ouders zult gaan lijken in je laten en je doen. Daarmee is de kans ook groot dat je dezelfde soort problemen zult hebben als dat je ouders hebben (gehad). Misschien heb je zelfs een basis opgebouwd doordat 1 van de ouder in een depressie was en die periode ook een stempel op je heeft gedrukt. Die stempel kan zeker de rest van je leven en je keuzes in je leven beinvloed hebben.

In mijn leven heeft mijn moeder een zware depressie gehad en dit heeft haar haar hele leven achtervolgt. Zelf heb ik ook moeilijke periodes achter de rug, maar als ik terug kijk, dan is het niet vreemd, want ik heb een hoop overgenomen van mijn ouders en zij hebben een grote invloed gehad op mij, zeker toen ik kind was natuurlijk. Dus ook in de periode van de depressie van mijn moeder, heb ik een hoop overgenomen, puur omdat ik klein was en dacht dat je zo het leven moest leiden. Ik had immers geen ander voorbeeld om naar te kijken. Je ouders zijn toch de grootste voorbeelden van iemands leven, en zeker het deel waar je veel van voorbeelden moet leren.

Een analyse van 54 verschillende studies op dit gebied heeft in januari dit jaar (2011) uitgewezen dat er inderdaad een "depressie-gen" bestaat. Dit gen beïnvloedt de manier waarop mensen reageren in stressvolle situaties en is overerfbaar.

Mensen met een korte variatie van het serotonine transporter-gen (5-HTTLPR) hebben een grotere kans om depressief te worden naar aanleiding van bepaalde stressvolle gebeurtenissen in hun leven, dan mensen met een lange variatie van het gen bij gelijksoortige gebeurtenissen.

Niet alle stressvolle gebeurtenissen zijn gelijk als het gaat om het risico op een depressie door dit gen. Maar mensen die als kind zijn verwaarloosd of mishandeld, en mensen die in hun leven te maken krijgen met een zeer ernstige ziekte, hebben met dit gen bijvoorbeeld een grotere kans op een depressie dan anderen.

Dragers van een dergelijk gen hoeven niet per se depressief worden. En het niet hebben van het gen betekent geen immuniteit voor depressie. Maar wel bewezen is dat de kans erop met dit type gen groter is. En dat de aanleg voor depressie dus inderdaad in de genen kan liggen.

Voor zover de wetenschap dat nu kan bekijken is het antwoord "ja". Maar niet alleen overerving speelt een rol, ook hoe je ouders op hun erfelijke belasting hebben gereageerd en hoe ze dat op jou, bijvoorbeeld in de opvoeding, hebben overgedragen. En ook andere levensomstandigheden spelen een rol.

Wat info uit onderstaande bron:
"De genen voor depressie:
Sommige mensen krijgen defecte genen mee, die de hersenen vertellen dat ze maar weinig neurotransmitters aan moeten maken. Deze mensen hebben een grotere kans om depressief te worden, vooral als ze een moeilijke periode doormaken. Een op de honderd mensen heeft een gen voor manische depressie. Dit is een sterk gen. Als een van de ouders van iemand manisch depressief is, heeft diegene twintig procent kans om het ook te worden. Als beide ouders de ziekte hebben, loopt de kans op tot vijftig procent. Een unipolaire stoornis (zie pagina 9) is minder sterk genetisch bepaald. Maar ook dan heeft een kind een drie keer zo grote kans om de ziekte te krijgen dan iemand anders. Dit kan ook te maken hebben met de invloed die het leven met depressieve ouders op een kind heeft."

En:

"Een wetenschappelijke uitdaging:
Ongeveer 50.000 genen zijn verantwoordelijk voor de ontwikkeling van de hersenen. Het kan nog jaren duren voordat de genen zijn gevonden die verband houden met depressiviteit. Maar er is niemand waarvan bij de geboorte al vaststaat dat hij of zij een depressie krijgt, hoe de genen er ook uit mogen zien. Er kan alleen een grotere kans bestaan om de ziekte te krijgen. Zelfs als de ene helft van een eeneiige tweeling - die precies dezelfde genen hebben - de ziekte krijgt, ligt het risico voor de ander niet op honderd maar op ongeveer zeventig procent. Dit bewijst dat er naast de genen ook andere factoren meespelen. Hoe mensen met hun problemen omgaan speelt trouwens ook een belangrijke rol."

http://mens-en-samenleving.infonu.nl/psychologie/15804-depressie-en-erfelijkheid.html

Erfelijk "belast" zijn betekent niet, dat je dus gedoemd bent om je belasting willoos en machteloos te ondergaan. Erfelijk belast betekent, dat het in aanleg in je genenpakket aanwezig is, niet dat het DUS onleefbaar is bij voorbaat.
Wetenschappelijk gezien is het laatste woord hierover nog neit gezeg: er wordt nog volop onderzoek naar gedaan.