Waarom kan een spin wel in haar eigen web lopen terwijl andere insecten er in blijven vast kleven?

Een spin loopt over draden die niet kleven, de structuurdraden. De prooi zit vast in draden die wel kleven, de vangdraden.

Als je goed kijkt, zie je dat de spin naar de prooi loopt over de structuurdraden.

Bij de prooi aangekomen, steunt de spin op structuurdraden aan weerszijden van de prooi. De spin haakt een brede serie draden aan de prooi vast, en begint dan rond de prooi te lopen om die inwikkel-draden rond de prooi te wikkelen.

Zit de prooi goed vast, dan loopt de spin werkelijk rondjes rond de prooi.

Komt de spin daarbij een kleefdraad tegen, dan plakt die kleefdraad aan de spin vast. Dat is niet erg, want de spin is sterk genoeg om die kleefdraad kapot te trekken, vooral omdat hij zich stevig kan afzetten op de structuurdraden.

Zonodig maakt de spin een paar kleefdraden kapot om meer ruimte te hebben.

Soms meteen, soms nadat de spin een paar draden kapot heeft gemaakt, hangt de prooi (die inmiddels gedeeltelijk is omwikkeld met wikkeldraad) nog maar aan één draad in het web. De spin gaat door met wikkelen, maar doordat de prooi nog maar aan die ene draad hangt, blijft de spin (door zijn gewicht) nu op dezelfde plek, en draait de prooi rond.

Regelmatig bijt de spin de prooi om de prooi te verlammen, en om de prooi vast voor te verteren.

Afhankelijk van de spin en de grootte van de prooi, zal de spin daarna de prooi laten hangen om later op te eten, de prooi meteen opeten, of de prooi losknippen uit het web, haar met één kort draadje aan het achterlijf bevestigen, en haar meenemen naar een plekje uit het zicht om haar daar op te eten.

Toegevoegd na 3 minuten:
Voor de prooi betekent dit:

Je bent lekker aan het vliegen. Plots zit je ergens in vast. Een vreselijk monster komt op je af. Het monster verpakt je in iets knellends, waardoor je je niet meer kunt bewegen. Daarbij draai je zo snel rond, dat je je niet meer kunt oriënteren.

Met enige regelmaat word je flink gebeten. Daarbij krijg je een stof ingespoten die je verlamt. En een stof die je lichaam afbreekt, wat vreselijk pijn doet. Intussen stik je langzaam.

Zodra je je niet meer kunt bewegen, stopt het bijten. Als je pech hebt, blijf je hangen in de brandende zon, en stik je net niet. Je stukgebeten lichaam is half verteerd.

Hoe idyllisch kan de natuur zijn...