wat gebeurt er met je stembande als je zingt

Net zoals de meeste muziekinstrumenten heeft de stem een geluidbron en een klankkast. De geluidbron zijn de stembanden die worden aangedreven door de ademdruk van de longen. De klankkast is de keel-mondholte met soms de neusholte daarbij.
Allereerst moet er enige ademdruk opgebouwd worden. We sluiten daartoe de luchtweg af met onze stembanden en hebben diverse mogelijkheden om de longen met spieren onder druk te zetten. Buikspieren, middenrif en tussenribspieren spelen daarbij een rol.
Bij zang worden de stembanden gesloten en de longen leveren juist genoeg druk om ze open te duwen. De lucht stroomt uit en dat verlaagt de druk een klein beetje waardoor de stembanden weer sluiten. De druk neemt weer toe, de stembanden gaan weer uiteen, enzovoort. Steeds verlaten kleine stootjes lucht de stembanden en vormen het brongeluid. De frequentie, de toonhoogte van het geluid hangt af van het aantal malen dat de stembanden open en dicht gaan per seconde. En dat hangt weer af met welke kracht de stembanden door de stemspieren tegen elkaar worden gedrukt, en zoals gezegd, de longdruk. Bij zeer lage tonen is dat ongeveer 70 maal per seconde, maar het kan voor een sopraan oplopen tot meer dan 1500 keer per seconde.
De luchtstootjes die de stembanden verlaten brengen de lucht in het spraakkanaal in trilling. Naast de frequentie van trillen heeft ook de vorm van het luchtstootje een effect op het geluid.

je stembanden gaan trillen en je mond en je tong gaan in een bepaalde positie staan waarmee je klanken produceert

Ik zou het zelf niet zo goed uit kunnen leggen, als dat het weergegeven wordt in het volgende filmpje van Aero Smith, die mee heeft gewerkt aan een onderzoek naar de werking van stembanden, en bereid was een camera'tje in zijn keel te doen, en daarmee een concert te geven, leverde unieke beelden op over de werking van de stembanden.

http://www.youtube.com/watch?v=B3hlooOjAxE