Waarom hebben wij een stuitje?

Het stuitje wordt ook wel het staartbeen genoemd. En die naam heeft alles te maken met zijn functie. Het stuitje is het onderste deel van de wervelkolom. De stuit telt een
paar (meestal vier of vijf) samengegroeide wervels, de zogenaamde staartwervels. Het botje zit aan het heiligbeen vast met een gewricht dat voor een groot deel uit kraakbeen bestaat en een klein beetje buigzaam is.
De naam staartbeen geeft al deels aan waar de functie van de stuit vandaan komt. Volgens de evolutietheorie had de mens vroeger een staart. De stuit was er om die
staart te ondersteunen. En die staart zorgde er weer voor dat wij ons evenwicht konden houden. Net zoals dat nu nog geldt voor de apen.
Nu nog hebben embryo’s van rond de dertig dagen een staartje van tien tot twaalf wervels dat tien procent van de lichaamslengte inneemt. Door apoptose (een soort
voorgeprogrammeerde celdood die je lichaam automatisch uitvoert) wordt dat staartje weer afgebroken.

Tegenwoordig is de hoofdfunctie van de stuit het aanhechtingspunt voor de skeletspieren. En het functioneert ook als een schokdempertje wanneer de eigenaar gaat zitten.