Als de ruimte oneindig is, zal de vraag of dit wel of niet het geval is dan ooit opgelost worden?

Nee, mensen kunnen nooit een satteliet of camera met dezelfde snelheid de ruimte insturen als het helaal zich uitbreidt.

Als de ruimte oneindig zou zijn ,zou men ook oneindog moeten zoeken.
Maar er is niets dat zegt dat de ruimte oneindig is....
Na onderzoek blijkt wel dat 'ons' heelal nog aan het uit deinen is.
Men kijkt wel altijd in het verleden , zodoende heeft men bevindingen van miljarden jaren geleden die we nu pas kunnen waarnemen.
Men zal het mechanisme mijn inziens wel ooit kunnen ontrafelen.....en men is daar flink mee bezig

De ruimte wordt steeds groter, als een soort van boekrol die wordt uitgerold. In de eindtijd (in de Bijbel staat er veel meer over bijv. Openbaring) zal de ruimte weer 'terug rollen'.

De ruimte is niet helemaal oneindig. Het is een vierdimensionale bol. Die bol breidt zich steeds verder uit met de snelheid van het licht. Dat komt door de oerknal. (Op een gegeven moment krimpt dat ook weer in)
Alle planeten en sterrenstelsels zitten aan het oppervlak van die grote vierdimensionale bol.
Net als bij de aarde kun je aan de ene kant weg gaan, en aan de andere kant weer uitkomen.

Een oneindig universum is heel goed mogelijk. Het probleem ligt in het onbevattelijke van de term 'oneindig'.

Als mens wordt je geboren en ga je weer dood na een verloop van tijd. Het fenomeen 'eindig' is hierdoor tot in onze botten doorgedrongen. Net als tijd. Wat nou als ik je vertel dat tijd niet bestaat, maar dat het een puur menselijke creatie is, ontstaan door onze perceptie van opeenvolgende zaken waargenomen in een opeenstapeling van momenten ergens binnen het kader van onze geboorte en onze dood?

Oneindig is voor ons niet te bevatten. Voor onze simpele geest kan het niet zo zijn dat iets geen begin heeft, of geen eind, want alles moet dat toch hebben? Nou, nee. Eigenlijk niet.

Het universum kan zonder meer oneindig zijn. De expansie van het universum houdt in dat de hoeveelheid 'ruimte' in het universum toeneemt. Maar vergis je niet, het is niet zo dat alleen 'de randen van het universum' zich continue verleggen; het neemt overal toe.

Stel je je badkamer voor. Je zit op het toilet en de wasbak is 20 sanitair tegeltjes weg. De expansie van het universum in deze vergelijking zou inhouden dat tussen jou en de wasbak ineens 21 tegels zijn. De wasbak heeft zich 'niet bewogen' en jij op het toilet ook niet, maar ineens is de wasbak verder weg, omdat er ruimte bij is gekomen tussen jou en de wasbak.

Stel je nu een oneindig grote badkamer voor. Zo ver als het oog kan reiken zie je sanitair tegels. ;) Maar nog steeds is de wasbak 20 tegels van jou, op de wc, verwijderd. Door de expansie is de wasbak ineens 21 tegels van je verwijderd, zonder dat jij of de wasbak 1 tegel is verplaatst. De badkamer is nog steeds even oneindig, maar er zit meer ruimte tussen jou en de wasbak. De 21e tegel is onderdeel geworden van de oneindigheid.

Of het opgelost kan worden? Nou, nu nog even niet. Pas als de mens in staat is om sneller als het licht te reizen, of los van elke snelheid en tijd direct naar andere locaties kan reizen, kan men het eindige of oneindige aantonen. Wellicht tegen de tijd dat de mens geen noodzaak meer heeft voor een lichaam en puur als geest-geworden brein het universum kan doorkruisen. Maar daarvoor heeft de evolutie nog wel even wat werk te doen. ;-)

Het ligt eraan wat voor oplossing je wilt. Fysiek bewijs? Ik denk het niet. Tenzij wormgaten of iets dergelijks bestaan en we ermee zouden kunnen omgaan. Theoretisch bewijs zou best kunnen. Ik heb een hele simpele theorie: De ruimte is oneindig. Als iemand beweert "dit restaurant bevindt zich aan het einde van het universum", dan gaan we er toch gezellig naartoe en zet ik mijn stoeltje buiten het restaurant? Dan ben ik zojuist buiten de ruimte getreden. Of beter gezegd, de ruimte is weer een stukje uitgebreid.

De vraag is al opgelost: het universum is niet oneindig.

Als het wel oneindig was zou je 's nachts verblind moeten worden door het sterrenlicht van oneindig veel sterren.
Uit het gegeven dat het universum niet oneindig is, is uiteindelijk die hele big bang theorie onstaan.

Volges sommige theorieën zal de uitdijing op een gegeven moment ophouden en begint het weer te krimpen. Als dan over enige miljarden jaren het zo ver gekrompen is,dat we (of liever gezegd onze verre verre nazaten)de grenzen kunnen zien,dan hebben we antwoord op die vraag.