Waarom glinsteren sterren?

Dat glinsteren noem je met een duur woord 'atmosferische scintillatie'.

Scintillatie ("lichtflits") is een begrip in verschillende wetenschappen, dat refereert aan bijzonder effecten die ontstaan rond de afbuiging, reflectie of refractie van licht.

Scintillatie in de astronomie (ook bekend als atmosferische scintillatie) is het fonkelen van de sterren dat wordt veroorzaakt door de dampkring van de Aarde.

Luchtdeeltjes zijn constant in beweging door temperatuurverschillen. Hierdoor lijkt op een warme dag bijvoorbeeld de horizon te trillen.

Als een ster lager staat, is de weg die zijn licht door de dampkring aflegt langer. Een ster die erg laag staat, lijkt daarom veel meer te trillen dan een ster die in het zenit staat. Doordat planeten niet puntvormig zijn, hebben zij een minder duidelijke scintillatie.

Hier nog een verduidelijkende citatie:
"Alle sterren scintilleren ("fonkelen"), niet alleen Sirius. Bij een ster als Sirius valt het veel meer op omdat die zo helder is, en ook omdat Sirius zeker in deze tijd van het jaar vrij laag aan de hemel staat. Daarmee wordt ook de verklaring duidelijk: het licht van de ster reist door de dampkring, en wel met een langere weg naarmate de ster lager staat. De dampkring bestaat uit "bellen" lucht die allemaal een iets andere temperatuur hebben en in voortdurende beweging zijn.Het licht van de ster bereikt ons oog daardoor langs een telkens iets andere weg door de dampkring. Daardoor lijkt het sterbeeld voortdurend heen en weer te springen (scintilleren). Ook kunnen die luchtbellen als prisma's werken, en zo de verschillende kleuren produceren die
een scintillerende heldere ster kan vertonen. Bij de meeste sterren zie je dat niet omdat hun licht niet helder genoeg is om de kleurgevoelige elementen van het netvlies te activeren"