Waarom weten wetenschappers nog zo weinig over planeten van sterren die we vanaf de aarde kunnen zie?

Veel en weinig zijn relatieve begrippen. De wetenschappers weten heel veel over de sterrenstelsels, zonnestelsels en planeten. De astronomie maakt gebruik van meetinstrumenten en zijn dus afhankelijk van de mogelijkheden en dus ook beperkingen van die instrumenten. Een telescoop is tegenwoordig niet alleen nog een grote verrekijker. Met de verrekijker zie je niet veel meer dan ons eigen zonnestelsel met planeten en heel veel sterren van de Melkweg. Wil je meer "zien", dan ben je afhankelijk van de radiotelescopen. Die meten dus radiogolven die op speciale wijze worden geanalyseerd. Verder kan men aan de hand van spectra elementen herkennen in andere stelsels. Op grond daarvan wordt dan gespeculeerd op de "mogelijkheid van leven" en het bestaan van exoplaneten.
Al de meetinstrumenten verder worden geavanceerd zal men ook weer meer te ween komen.
LAATSTE MOET ZIJN:
Als de meetinstrumenten verder worden geavanceerd zal men ook weer meer te weten komen.

We weten nog maar kort van het bestaan van exoplaneten.
In 1995 werd de eerste exoplaneet ontdekt rondom een normale ster door de Zwitserse astronoom Michel Mayor en dit in het sterrenbeeld Pegasus.

De aarde draait om de zon door de aantrekkingskracht van de zon. Maar dat werkt 2 kanten op; ook de aarde trekt aan de zon. De zon gaat daardoor een beetje wiebelen op haar positie. Dat proces speelt zich ook zo af tussen de exoplaneten en hun ster. Dat wiebelen van die sterren kunnen we meten.
Daarnaast, wanneer een planeet vanuit de aarde gezien voor zijn ster doorschuift, dan houdt hij een beetje van het licht van die ster tegen. Dat dipje in het licht kunnen we ook meten.

Op die manieren vinden we exoplaneten. Een pobleem is wel dat kleine planeten, of planeten die ver weg staan van hun ster erg moeilijk te vinden zijn omdat ze hun ster maar heel langzaam laten wiebelen, of slechts heel zelden voor hun ster langs trekken.

Om te zoeken hoeven we ons niet per-sé op 1 ster te richten. Er worden foto's gebruikt waar in 1x veel sterren op staan. Daardoor vinden we ook exoplanten die ver weg staan.

En omdat er nu eenmaal meer sterren ver weg staan dan dichtbij vinden we ook meer exoplanten ver weg. Dit is een belangrijk punt.

Planeten die dichterbij staan krijgen vervolgens vaak wel meer speciale aandacht. Zo wordt b.v. hun atmosfeer gemeten om te kijken of die er is en welke gassen ze uit bestaan. Dit is echter een intensieve en moeilijke klus. Het vinden van een planeet is relatief (!) veel makkelijker dan het onderzoeken ervan. Als je bedenkt dat we pas enige 10-tallen jaren geldeden de eerste ontdekt hebben, dan is het best knap wat we tegenwoordig al wél weten.