Is er zonder de maan leven mogelijk op aarde?

Steeds meer onderzoekers denken dat de maan verantwoordelijk was voor de ontwikkeling van het leven op aarde. De maan is veel groter dan welke andere satelliet ten opzichte van zijn eigen planeet in ons zonnestelsel.

De oceanische getijden worden voornamelijk veroorzaakt door de maan; de invloed van de zon is slechts half zo groot. De getijden oefenden een doorslaggevende invloed uit op de evolutie van schelpdieren en ander amfibisch leven. Door het bestaan van getijdenzones (oevers en kustgebieden die bij eb aan de lucht zijn blootgesteld en bij vloed onder water liggen) moesten planten en dieren zich zo ontwikkelen dat ze ook op het land konden overleven.

De getijden die we nu kennen zijn nog geen fractie van wat ze oorspronkelijk waren. Ongeveer 4,5 miljard jaar geleden botste een object dat groter was dan Mars op de aarde. De maan ontstond uit de ring van puin die als gevolg van die botsing om de aarde cirkelde. Een miljard jaar later draaide de maan nog steeds dicht rond de aarde. Die nabijheid veroorzaakte reusachtige getijden. Door de getijdekrachten werden de kernen van beide hemellichamen verhit. De verhitting nam pas af naarmate de wrijving die door de getijden werd veroorzaakt de aarde langzamer liet ronddraaien en de maan tegelijkertijd verder van de aarde wegduwde.

Sommige eigenschappen van de aarde zijn hoogst ongewoon en vermoedelijk het gevolg van de langdurige verhitting van de kern. In tegenstelling tot andere rotsachtige planeten, zoals Venus of Mars, heeft de aarde nog steeds een gesmolten kern. Door de hitte van de kern zijn er vulkanen en verschuiven de continenten. Bovendien ontstonden door die continentverschuiving geïsoleerde gebieden waar zich heel andere planten- en dierensoorten ontwikkelden.

De stromingen in de kern maken van onze planeet een heel krachtige magneet. Het magnetisch veld strekt zich tot op grote afstand rondom de aarde uit en beschermt het leven tegen dodelijke uitbarstingen van de zon en schadelijke kosmische straling. Sterrenkundigen toonden aan dat de maan de aarde ook in toom houdt. Als de stand van de aardas net als bijvoorbeeld die van de planeet Mars sterk zou schommelen, dan was ons klimaat al snel onleefbaar.

Zonder de maan had het leven op aarde zich misschien nooit in zo'n grote verscheidenheid ontwikkeld. Als de maan dus ook nog eens het aardse energieprobleem oplost, hebben we wel héél veel aan dit hemellichaam te danken.