Hoe komt het dat de stoflaag op de maan niet dikker is?

De recentere metingen voor de jaarlijkse aanvoer van meteorietenstof geven lagere waarden dan men eerst dacht: 20 000 - 40 000 ton/jaar in plaats van 14 miljoen.

Op de Maan accumuleert het stof niet ongestoord: onder invloed van het continue bombardement door meteorieten - dat tot 3 miljard jaar geleden veel intenser was dan nu - is de bovenlaag van de maan tot op een diepte van enkele meter tot meer dan 15 m verpulverd. Deze zone wordt de regoliet genoemd.
Het continue bombardement door grote en kleine meteorieten mengt de regoliet, zodat het meteorietenstof erin verspreid wordt. Bovendien zorgen de schokgolven bij de inslag van een grote meteoriet (een die een krater van enkele meter vormt) voor het samenpersen van het verpulverde materiaal tot een nieuw soort gesteente: breccie. Dit verklaart waarom na meer dan 3 miljard jaar bombardement de regoliet geen complete stoflaag geworden is (en waarom de meeste maanmonsters breccies zijn).