Is het ons bekende universum zelf een onderdeel van wat groters?

Niemand weet het. Alles wat we zien is een onderdeel van iets groters. Onze nieuwsgierigheid heeft dat door de eeuwen heen altijd willen onderzoeken, en zo is Amerika ontdekt, en de sterren, en het heelal. Verder kunnen we (nog) niet kijken.

Stel, er is buiten het helaal niets, dan kan ons brein dat niet bevatten omdat iets altijd onderdeel is van iets groters. Is dat niet zo, dan wordt het brein gek en blijft desondanks vragen: wat is dat niets? Waar bestaat het uit, hoe ziet het eruit, hoe groot is het, (hoe) kun je daar komen? Allemaal vragen met als antwoord: dat kan niet, want het is niets. Het is geen vaste stof zoals steen, want steen is iets. Het is ook geen leegte, want daar zou je doorheen kunnen reizen met een ruimteschip, en dan is er toch iets: namelijk jij en je ruimteschip reizende door niets, nergens naartoe. Er is dan niets om doorheen te reizen met je ruimteschip, want er is geen afstand om te overbruggen, want niets heeft geen grootte, het ruimteschip komt niet vooruit. Ik probeer me nu dus het niets een voorstelling te geven, maar dat kan niet omdat het niets is. Het brein *blijft* de vraag stellen wat niets is, en probeert zich een voorstelling te maken van niets. En het brein wordt een beetje duizelig... :-)

Als we toch bezig zijn, misschien is het heelal wel oneindig groot, en zijn er in die leegte meerdere plekken zoals ons eigen gedeelte waar een big bang is geweest en sterren zijn ontstaan. Dat is ook niet te bevatten, en als je je die oneindigheid voorstelt word je nog duizeliger. Ons brein zegt: oneindig groot, dat kan niet! Iets heeft altijd een grootte. Maar nu iets waardoor het wel te bevatten is... Het spel Pac Man (en ook Snake): het poppetje loopt door een ruimte met beperkte grootte: het beeldscherm. Als het poppetje het speelveld links verlaat, komt hij aan de rechterkant weer binnen. Raar, maar te bevatten: aan het 2D speelveld is een extra dimensie toegevoegd. Dat kan met het heelal misschien ook. Je reist alsmaar rechtuit in de oneindigheid en komt uit waar je je reis begon! De Hubble telescoop kijkt enorm ver en maakt een foto van de geboorte van ons eigen sterrenstelsel? Wow... dimensies... Men dacht ook ooit: de aarde is plat, maar nu we weten dat ie rond is kunnen we met een vliegtuig rechtdoor vliegen en uitkomen op het punt waar we begonnen zijn.