Is het kwantummechanisch zo dat op de vraag naar het ontstaan van het heelal uiteindelijk alle antwoorden daarop juist zijn?

Maar moet je antwoord dan niet eigenlijk ja zijn? Immers geen enkel antwoord is fout volgens de kansen? Nu weet ik niet of direct de kwantummechanica van toepassing is voor de bepaling of een foton een deeltje of golf is. Maar mij lijkt voor de bepaling wat het is (of misschien juister verschijnt?) niet de kansberekening van toepassing??

Dat quantumfysica uitgata van kansen cq. waarschijnlijkheden betekent niet dat alle kansen even groot (even waarschijnlijk)z ijn. Dat is nu juist iets, wat je in het dagelijks leven ZIET; De kans dat alle atomen waaruit een tafel bestaat een centimeter omhoog gaan (waardoor de tafel zweeft) is praktisch nul. De vraag of een foton een deeltje of golf is, is in dit verband irrelevant; het is allebei. Als je (op de juiste manier) kijkt, zal het zich voordoen als één van de twee. Maar onderliggend is het nog steeds allebei. Of beter gezegd, is het gewoon een golffunctie.

Maar dan ga je er wel vanuit dat ons heelal het enige is wat er bestaat

@erotisi,
daar moeten we vooralsnog ook vanuit gaan, tenzij bewezen wordt dat het niet zo is. Als we een functie vinden die voor ons 100% klopt EN waaruit blijkt dat elke mogelijkheid zich ook daadwerkelijk voordoet EN we hebben de waarnemingen (vanuit experimenten of praktijk) dat deze functie inderdaad wetenschappelijk bewezen is, dan mogen we er niet meer vanuit gaan dat we het enige universum zijn. Tot die tijd is het ons wetenschappelijk vak om te bewijzen wat we zien en om met theorien te komen (waarin we andere ideen kunnen verwerken uiteraard), maar die nog niet de status hebben van wetenschappelijke theorie. Als we nu er van uit gaan dat alles kan, is het antwoord op je vraag ja, alles kan. Als we het antwoord gaan maken gebasseerd op de hedendaagse kennis (zoals Mullog ook doet), dan lijkt me zijn antwoord duidelijk.