Einde van het Universum

niemand gaat dat antwoord verschffen helaas, er zal wel een theorietje worden op gegooit maar niemand is ooit bij het einde geweest om te kijken wat daar achter ligt.

Een van de bekendste theorieën is dat het universum geen einde heeft. Dit is niet te bewijzen, maar veelal gaan mensen er wel vanuit dat dit echt zo is.
"Geen einde" kunnen wij echter niet voorstellen, omdat er vrijwel niets op aarde is dat geen einde heeft. Wij hebben van kleins af aan geleerd dat alles een begin, een einde en een reden heeft, en dit alles lijkt het universum niet te hebben. Moeilijk voor te stellen dus, maar ik geloof erin.

Ik denk zelf dat het einde van het heelal een gevolg is van het ontbreken van tijd (en andersom) omdat er geen massa bestaat. Dus het universum is zo groot als als de 'verspreiding' van de materie is, daarbuiten is niets en ontbreekt van de tijd.

Het Universum is naar wat ik geloof, oneindig.

Evenals het leven, de oneindige van de ziel.

Je vraag is moeilijk om een concreet antwoord op te geven.
't Is ook maar net wat jij geloofd.

Ik geloof in de oneindigheid van het Goddelijke, de Kosmos, het Universum of hoe jij dit ook noemen wilt.

De oude grieken braken zich al het hoofd over deze vraag.

Als er een einde is aan het heelal, wat zit dan daarachter.

Maar de hele vraag gaat kapot. Er is geen daarachter, want ruimtelijkheid is een onderdeel van het universum, althans, ons universum.

Het eind van het universum is ook het eind van de ruimte(lijkheid).

Toegevoegd na 12 minuten:
Dit alles natuurlijk alleen als eer een eind is. Voor het zelfde geld is er geen eind.

Je wordt feestelijk bedankt!
Nou heb ik er weer een puzzel bij..

zucht...

:P

Ik las zojuist;


" Astronomen kunnen de snelheid meten waarmee sterren en sterrenstelsels zich bewegen. De meeste bewegen zich van ons weg. En hoe verder weg een sterrenstelsel is, hoe
sneller het zich van ons af lijkt te bewegen. Dit betekent dan, dat het universum uitdijt, uitzet, oftewel groter wordt"

Maar daar moet dan wel ruimte voor zijn.. voor dat uitdijen.. waarin dijt het universum dan uit...

Vervolgens ben ik gaan zoeken naar theorien over wat er was VOOR de oerknal

http://www.xs4all.nl/~janfreak/oerknal.html

Maar dat riep alleen meer vragen op.

Weet je...ALS het universum ontstaan is uit het NIETS ..en zich voortdurend uitbreidt... schept in het niets dus. Dan denk ik dat aan het einde van het universum het grote niets is.
Geen licht, geen donker, geen geluid.... niets...

Moeilijk om me daar een voorstelling van te maken.
Maar dat is wat ik denk... voor dit moment tenminste.. want hier ga ik zeker nog een nachtje over slapen.. of 2.. of..

;)

Hier denk ik ook vaak over na!
Oneindig!! Niet voor te stellen!! Een ruimte zonder muren of grenzen, het gaat maar door!!
Daarom ben ik er ook van overtuigd, dat er ergens in het hele universum leven moet zijn! Onze aarde is een stofdeeltje in iets groots, waarvan wij pas een minuscuul stukje hebben ontdekt en in kaart gebracht!

Het is toch mooi, om naar een heldere sterrenhemel te staren en je fantasie te laten gaan over wat zich daar allemaal af zou kunnen spelen, zonder dat wij daar iets van opvangen of merken!

Hoever een mens zichzelf ooit ook ontwikkeld , op het gebied van ruimtevaart of ruimtereizen, we zullen er nooit achterkomen.

Maar erover dromen en fantaseren is ook al fascinerend, omdat velen met andere gedachten en theorieën komen.

Ik las ooit een stuk over een sterrenwacht of iets dergelijks die ergens in de jaren 70? geluidsgolven oppikte uit de ruimte, die niet te verklaren waren, maar wel van ver buiten ons zonnestelsel kwamen!

Ik heb hierover mijn eigen theorie. Dat het grote geheel samenkomt in het kleinste element. Dat dit een vorm van cirkel binnenstebuiten is.

Als je op een voorwerp gaat inzoomen en nog kleiner gaat kijken. Net zolang totdat je het allerkleinste elementje overhoudt. Als je dan nog kleiner gaat, dan kom je plotseling uit in het grote universum met al zijn grootheid.

Hierdoor zijn de kleinste en de grootste elementen een eenheid. Is alles met elkaar verbonden en bevat elke voorwerp de wijsheid van het grote geheel. En visa versa.

Als jij dan denkt dat je nieuwe inzichten leert, dan klopt dit niet. Het enige is dat jij jouw kennis herinnert, de kennis die al in jouw zit. Alle kennis en wijsheid van het grote universum zit overal en dus ook in jouw.

Wil je het einde van het universum zien als een lokatie of als een moment, of maakt dat niet uit? En mogen de theorieen ook een tikkeltje minder serieus zijn?

Douglas Adams heeft in elk geval bedacht dat je daar best een spectaculair restaurant zou kunnen beginnen, aan het einde van het universum. En dan na het hoofdgerecht de geweldige show als alles in niets verandert...

Verder van zijn hand: de Grote Groene Arkleseizure, de godheid die in één enorme nies het universum uitniesde. En sindsdien wachten de volgelingen van de Grote Groene Arkleseizure op de komst van de Grote Witte Zakdoek.

Ik ben van mening dat het ene universum overloopt naar het volgende, en weer het volgende, oneindig dus.
Dus alle einde vormt weer een nieuw begin, het eindeloze rad.
Zo is het ook met de mens gesteld, wij reincarneren ook weer in een nieuw lichaam, klaar om nieuwe ervaringen op te doen.

Er is zeer zeker een 'einde'; dat is de lichtgrens, ofwel daar waar het licht nog niet gekomen is sinds de oeknal. Dat ' moet nog ontstaan' als het ware.
En dat einde wordt geschat op 13,7 lichtjaar van hier.

P.S.: in een notedop; ben indien gewenst beschikbaar voor uitgebreidere uitleg op later tijdstip.