Kan er ergens in het 'centrum' van het universum een groot zwart gat zitten?

De maan met de aarde, de planeten met de zon, de zon met de melkweg, de melkweg met de lokale groep, de lokale groep met de Virgocluster, de Virgocluster met de Grote Aantrekker…: dit zijn allemaal voorbeelden van gravitationeel gebonden systemen. Hoewel dat van de laatste twee niet helemaal zeker is. Nu zou je kunnen denken: die reeks kunnen we verder voortzetten. Op steeds grotere schaal kunnen we steeds weer gravitationeel gebonden systemen vinden. Echter, hiervoor moet voldoende massa aanwezig zijn. We weten dat de lichtgevende materie in de sterrenstelsels niet voldoende massa heeft om de grootste structuren bijelkaar te houden. Dat leidt tot het idee van de "Big Rip".
Echter, er is ook donkere materie. Als daar voldoende van is, zouden ook de grootste structuren, en dus het hele heelal, gravitationeel gebonden zijn. Dat leidt tot het idee van de "Big crunch".
Welnu, binnen het model van het gesloten heelal en de big crunch is het zeer waarschijnlijk dat op steeds meer plaatsen zwarte gaten gevormd worden. En omdat die ook weer gebonden zijn zullen ze op den duur elkaar ontmoeten en fuseren. Uiteindelijk komt alles bijelkaar in één zwart gat. Maar een bepaalde plek aanwijzen waar dat zwarte gat zich zal bevinden, dat zal niet lukken. Dat is evenmin mogelijk als de plek van de big bang aanwijzen.
Overigens staat het hele idee van de big crunch op losse schroeven door de ontdekking van de versnelde uitdijing en de donkere energie. Dat model leidt uiteindelijk tot de "big chill" (zo nu heb ik ze alledrie genoemd). Die versnelde uitdijing zal zeker de vorming van die steeds groter wordende zwarte gaten tegengaan. Maar over de donkere energie is nog veel te veel onduidelijk. Of de versnelde uitdijing zich voortzet voorbij de waarnemingshorizon, daar hebben we geen weet van. We kunnen dus voorlopig nog wel even doorgaan met het speculeren over heelalmodellen en het is zeker niet fout om daar nog een gedachte aan toe te voegen.