waardoor komt een maansverduistering vaker voor dan een zonsverduistering?

Dat heeft met de afstand te maken van de maan, deze staat 300x dichter bij de Aarde dan de zon, en heeft dus meer kans verduistert te worden door diezelfde Aarde, vergeleken met de maan die precies in het pad van de Zon en Aarde moet staan, tevens kunnen meer mensen tegelijk deze maansverduistering zien. Zonsverduisteringen komen veel minder voor, en kunnen maar door een beperkt aantal mensen worden aanschouwd en is ook veel korter.

De aantallen zonsverduisteringen en maansverduisteringen schelen niet veel.

Er zijn gemiddeld ongeveer 2,44 maansverduisteringen per jaar en ongeveer 2,38 zonsverduisteringen. Er zijn dus ongeveer evenveel maansverduisteringen als zonsverduistering, maar je kunt een maansverduistering vanaf meer plekken zien dan een zonsverduistering, dus kun je meer maansverduisteringen zien dan zonsverduisteringen als je op één plek blijft.

Je kunt een maansverduistering zien als de Maan dan boven de horizon is waar jij bent. De kans hierop is ongeveer 50% (als je niet tussen de bergen of andere hoge dingen zit die een deel van de hemel verbergen, en als er geen wolken zijn in de richting van de Maan), want de Maan brengt ongeveer even veel tijd boven de horizon door als onder de horizon, dus kun je ongeveer een van elke twee maansverduisteringen zien.

Je kunt een zonsverduistering zien als de Maan voor de Zon langs gaat. Omdat de Maan redelijk dicht bij de Aarde is kan het vanuit één plek gezien precies voor de Zon lijken te staan maar vanuit andere plekken naast de Zon lijken te staan, net zoals je vriend jou in de weg kan zitten als je naar de televisie kijkt, terwijl je andere vriend die naast je zit vrij zicht op de televisie heeft. Dus zelfs als de Zon en de Maan allebei boven de horizon zijn waar jij bent kan het zijn dat je geen verduistering ziet terwijl mensen op sommige andere plekken er wel een zien. Alles bij elkaar kun je ongeveer één uit elke zes zonsverduisteringen zien.

Toegevoegd na 20 minuten:
De tijd dat een maansverduistering duurt is langer, omdat van ons uit gezien, de maan langzamer beweegt dan de zo'n.

Maansverduisteringen lijken meer voor te komen dan zonsverduisteringen, omdat ze en een veel groter gebied zichtbaar zijn en bovendien veel langer duren. Een volledige zonsverduistering duurt maximaal 7 minuten en 30 seconden, een maansverduistering uren lang. De kans dat je (een deel van) een maansverduistering waarneemt is dus veel groter dan dat je een zonsverduistering waarneemt, hoewel ze inderdaad in ongeveer gelijke aantallen voorkomen.

De werkelijke oorzaak daarvan is de volgende: De diameter van de aarde is ruim 3x die van de maan. Bij gelijkblijvende afstand tussen aarde en maan (het kan wel enkele procenten schelen) is de schaduwkegel van de aarde, die de zon werpt op de maan, en op de afstand waarop de maan zich bevindt, ruim 3 x zo groot als de maan zelf.

Bij een maansverduistering kan daarom de gehele maan tegelijk in de schaduw van de aarde staan (totale maansverduistering). Een astronaut op de maan -- overal op de maan, op welke plaats dan ook, op het halfrond dat naar de aarde toe gekeerd is) zou daar dan een uren durende zonsverduistering zien. Op de 'achterkant van de maan' is de zon 'onder' dus kan er ook geen zonsverduistering vanaf de maan worden waargenomen. En overal vanaf het halfrond van de aarde, dat naar de maan is toegekeerd, kan (in theorie, maar dat gebeurt niet zo vaak) de gehele maan verduisterd zijn; maar meestal zal de maan gedeeltelijk verduisterd zijn en ook dat kan uren lang duren.

Bij een zonsverduistering wordt de veel kleinere schaduwkegel van de maan op de veel grotere aarde geworpen. De aarde kan door de maan (vanaf de maan gezien) dus nooit geheel verduisterd zijn. Dus kan een zonsverduistering vanaf de aarde altijd maar in een smalle strook worden gezien (de zon is veel groter dan zowel aarde als maan, dus de schaduwkegel van beide loopt uit in een punt). Bij de ringvormige verduistering in september 2016 zal deze in een strook van 99.8 km breed kunnen worden gezien; De strook is breder als de zon laag staat; dan wel tot 450 km breed (Spitsbergen op 20 maart 2015).

Nu hebben zowel de maan als de aarde naast een schaduwkegel een daaromheen liggende halfschaduwkegel: het gebied waarin een gedeeltelijke verduistering zichtbaar is. Bij een totale zonsverduistering in het centrum kan in een gebied daar omheen met een diameter van grofweg 7000 kilometer een gedeeltelijke zonsverduistering gezien worden. De halfschaduw van de aarde heeft een doorsnede van circa 4,5 x de diameter van de maan.