Wat gebeurt er met het mensenlijk lichaam, als iemand sterft op de maan?

Hij bevriest en wordt, net als oploskoffie, stof.

Wanneer het lichaam geen bescherming heeft (geen ruimtepak), dan zal het lichaam bevriezen en in stof opgaan. Mét een ruimtepak, zal er waarschijnlijk weinig gebeuren.

Die ontbind gewoon.
Sommige mensen denken dat je opgegeten word door wormen van buiten je lichaam, maar de waarheid is dat het lichaam in feite word opgegeten door organismes binnenin je eigen lichaam, en die heb je dus ook op de maan bij je.

er zijn 2 mogelijkheden:
de eerste: iemand (laten we uitgaan van een astronaut(e)) sterft terwijl zij/hij aan het werk is in een drukpak, bijvoorbeeld aan een hartstilstand. Wat gebeurt er in dit geval? (antwoord 1):
Aangezien er op de maan geen atmosfeer (dus ook geen lucht) is, en de temperatuur afwisselend hoog en extreem laag, zal er voor 'normale ontbinding' geen voldoende tijd zijn, want de bacterien die dit zouden moeten veroorzaken, overleven het zelf niet. Zo lang het drukpak intact blijft, zal die persoon min of meer intact blijven. Doordat de temperatuur gemiddeld heel laag is, werken ook de enzymen niet die op aarde iemands lichaam na de dood afbreken. Ergo: er blijft een soort mummie over die (natuurlijk gaat het drukpak ooit wel desintegreren, maar dat kan millennia duren) op de ontzettend lange duur tot stof zal vervallen; maar nogmaals dit gaat echt enorm lang duren!
Tweede mogelijkheid: de astronaut(e) overlijdt, doordat het drukpak beschadigd wordt: nu zal zij/ hij sterven door zuurstofgebrek en extreem lage druk (er is geen atmosfeer) en hoe laag de temperatuur op dat moment ook mag zijn, het bloed van de astronaut(e) gaat koken. Sterker nog, door ontbreken van de atmosfeer zal een groot deel van het lichaam zelf verdampen. Bedenk dat op aarde, als je de toppen van de Himalaya beklimt, al op,plaatsen komt waar water (dus ook menselijk bloed) bij een veel lagere temperatuur kookt. Nou profiteert bloed nog van de zogeheten kookpuntverhoging (omdat er zouten en mineralen in zijn opgelost) maar op de maan is er werkelijk geen sikkepit luchtdruk over en gaat dit effect niets helpen: iemend die dit overkomt gaat zowel letterlijk als spreekwoordelijk 'naar de maan' ! In dit laatste geval zal ervan mummificatie geen sprake zijn; het lichaam zal vooral 'verdampen' wellicht met uitzondering van het calciumfosfaat dat het merendeel van ons skelet uitmaakt.
(Een derde geval bespreken, namelijk wanneer iemand zou overlijden op een 'maanbasis' waar 'aardse omstandigheden' heersen, is onzin, aangezien het lijk dan onder die 'aardse' omstandigheden zou vergaan: zoals op aarde. Ik neem niet aan dat Tosca dit bedoelt.