Hoe kan het universum in 100 seconden uitdijen,na de big bang,ter grote van ons zonnestelsel nu?Van onze zon naar de aarde doet licht er 8 min over.

Dit is wat uitdijing moeilijk te begrijpen maakt.

Het universum dijde uit. En dat is iets wat sneller kan gaan dan het licht (voldoet nog steeds aan de natuurwetten), vele malen sneller zelfs.

Het universum dijt nog steeds uit waardoor sommige sterren "aan de andere kant" van het universum ook sneller dan het licht van ons af reizen.

In basis gaat het dus er om dat de ruimte om ons heen groter wordt. De ballon is hier een goed voorbeeld van, maar de kartonnen doos vind ik nu even handiger.
Stel je zit in een kartonnen doos van 1 bij 1 bij 1 meter (kuubje dus). Alle wanden van deze doos kunnen van af bewegen. Na 0.1 seconden is de doos 10 bij 10 bij 10 meter (dat is wat het uitdijen ook doet). Nu kan ik niet harder lopen van 10 m/s (dat is wat de wereld van die doos toe laat, net zoals dat hier bij ons c, de lichtsnelheid, is).
In 1 sec kan ik dus van de ene naar de andere kant lopen (stappen), ben ik aan de overkant. Maar in die seconde is de doos inmiddels 100 bij 100 bij 100 geworden.

Waar het om gaat is dat de ruimte veel sneller kan uitdijen dan dat is er doorheen kan lopen. Het zijn twee verschillende dingen en dat maakt het ook zo verwarrend.

Overigens is dat ook waardoor we theoretisch sneller dan het licht zouden kunnen reizen zonder relativistische effecten. Het in- en uitdijen van de ruimte voor én achter een ruimteschip. Berekeningen hiervoor zijn al gemaakt en het is technisch op dit moment niet mogelijk (vanwege een aantal praktische bezwaren waaronder de hoeveelheid energie die er voor nodig zou zijn). Overigens wordt deze technologie in Star Trek Warp speed genoemd.

Onmiddellijk na de Big Bang was de temperatuur van het heelal ontzettend hoog, zo hoog dat materie zoals wij die kennen (vooral atomen en moleculen) niet kon bestaan; er was vooral straling. Een probleem met materie is dat het zowel het karakter kan hebben van een deeltje (atomen en zo) als het karakter van straling. En het een kan in het ander overgaan.
Een van de natuurwetten zegt dat wat uitzet, ook afkoelt. Wat later na de Big Bang was het heelal zo ver uitgezet (en dus afgekoeld) dat er materie kon ontstaan in de vormen zoals wij die kennen bij temperaturen die weliswaar nog steeds heel hoog zijn, bijvoorbeeld de materie in het binnenste van de zon.
Omdat voor dat afkoelen een bepaalde tijd nodig was, golden tot dan toe andere 'spelregels' dan daarna (en nu). Net zoals een zwart gat -- waar de zwaartekracht zo groot is, dat zelfs licht (dat dus de lichtsnelheid heeft!) onvoldoende snelheid heeft om eruit te komen -- vergelijk het met de aarde waar we een raket die we de ruimte in schieten, ook =minstens een bepaalde snelheid moeten geven -- was het heelal als geheel, direct na de Big Bang, een singulariteit: een plaats waar de regels anders zijn dan elders. En inderdaad dit is heel moeilijk te begrijpen.
Nu nog even terug naar de lichtsnelheid: er is een theorie die zegt dat iets (een voorwerp) wel sneller kan gaan dan het licht, maar dat dit voorwerp dan nooit de mogelijkheid zal hebben, om ooit langzamer te gaan dan het licht.
Het is allemaal wel heel theoretisch, maar troost je met de gedachte dat Paul Dirac (een van de grondleggers van de quantumtheorie) ooit zei: we kunnen het met wiskunde goed beschrijven en controleren of het klopt, maar wie zegt dat hij het begrijpt, snapt de essentie niet. iets dat ik in dit verband wil noemen is grappig: wist je dat we de Big Bang nog steeds kunnen waarnemen? in 1966 ontdekten Amerikaanse en Britse wetenschappers, dat er vanuit alle richtingen een straling op de aarde valt, die overeenkomt met de ' warmte' straling van een voorwerp met een temperatuur van 3 kelvin, dus 3 graden boven het absolute nulpunt. Die straling is de reststraling van de Big bang. Ik vertelde net al, dat wat uitzet, afkoelt -- en na de naar schatting ongeveer 13 miljard jaar sinds de Big bang ie die afkoeling gevorderd tot deze enorm lage temperatuur!

Vriendelijke groet
Willem

Het heelal kon uitdijen met meer dan de lichtsnelheid, zolang als er geen materie (en geen Higgs-bosonen) waren.

Het universum ten tijde van de Big Bang zette in 100 seconden wel uit, maar niet zoveel dat het in 100 seconden de omvang heeft van nu!!!! Daar heeft de uitdijing inmiddels 13 miljard jaren over gedaan en is nog steeds aan de gang. Met een behoorlijke gang zoals ik heb begrepen.