Remmen voorwerpen af in de ruimte?

Populair gezegd zou je kunnen stellen dat er boven de 100 kilometer hoogte nagenoeg geen lucht meer is. Dus ook geen wrijving meer. Dus blijft iets altijd maar doorgaan.
Daarom kunnen er ook vaak van die enorme zonnepanelen aan een ruimtevaartuig uitgeklapt worden. Omdat ze niet echt door “lucht” hoeven te bewegen, kunnen die uitvouwbare rekken heel fragiel en licht gebouwd worden. Ze lijken soms wel op de vleugels van een vliegtuig, maar die zijn veel sterker, en ook kunnen die panelen altijd op de zon gericht zijn, maakt niet uit waar het ding op dat moment heen beweegt. Dat is bij een vleugel dus ook heel anders.

In werkelijkheid is er ook op grotere hoogte nog een pietsiebeetje lucht. Heel dun, dat wel, maar toch.
Dus ook wat wrijving.

Daarom “viel” op een gegeven moment het Russische ruimtestation Mir terug naar de aarde. De normale hoogte waar de Mir de laatste tijd verbleef was pakweg 350 kilometer, en daar is nog steeds een heel klein beetje wrijving. Dus het ding remt heel geleidelijk iets af, gaat daardoor zijn baan meer naar de aarde toebuigen, krijgt dan weer wat meer weerstand, enzovoorts.
Daarom moet je bij een ruimtestation of een satelliet in een omloopbaan rond de aarde van tijd tot tijd even een klein raketmotortje of zoiets laten werken om de baan op 350 à 400 kilometer hoogte in stand te houden.

Als een raket o.i.d. wat verder weg van de aarde beweegt, dan ontsnapt hij weliswaar aan de aantrekkingskracht van de aarde, maar dat wil zeggen dat die aantrekkingskracht iets te weinig geworden is om het ruimtetuig in zijn baan rond de aarde te houden. Je ziet het dan meestal niet meer terug, maar het is nog steeds onderhevig aan de kleine zwaartekracht die door de aarde wordt uitgeoefend, en tegelijk ook al onder invloed van de aantrekkingskracht van bijvoorbeeld de zon.

Door slim met alle in de ruimte aanwezige aantrekkingskrachten te spelen, heeft men zelfs kans gezien om een onbemande verkenner naar de planeet Venus te sturen, en een naar Jupiter. En het is ook al gelukt om onbemande ruimteverkenners ons zonnestelsel uit te “katapulteren”, op weg naar heel ver verwijderde andere zonnen (de sterren). Het lijkt een (heel klein) beetje op “over de band spelen” bij biljarten: je maakt gebruik van invloeden elders die jouw voorwerp soms(als je op het goede moment langskomt) kunnen laten versnellen (tja, dat is al weer heel anders dan bij biljarten ...).