Kan ik het brandpunt van een telescoop vergroten en wat is het gevolg ?

Een lenzentelescoop is voorzien van een objectief-lens met een vaste brandpuntsafstand. Je kunt hieraan niets veranderen. Aan de andere kant van de telescoop kun je verschillende oculairs aanbrengen, waardoor je een sterkere of minder sterke vergroting krijgt.
Voor een spiegeltelescoop geldt ruwweg hetzelfde verhaal; de spiegel heeft een vaste brandpuntsafstand. Ook hier kun je de vergroting regelen met losse oculairs.

Wat je kunt doen als je een Newton-spiegeltelescoop hebt, is deze ombouwen naar een Cassegrain. Je vervangt dan de vlakke, schuinstaande vangspiegel door een bolle spiegel, die het licht terugkaatst in de buis. De bolling moet zodanig zijn dat het brandpunt aan de onderkant van de buis komt, en de effectieve brandpuntsafstand wordt dus 2x zo groot. Bij een klassieke Cassegrain moet nu een gat in de hoofdspiegel gemaakt worden om het oculair te monteren. Maar het is ook mogelijk een derde, vlakke een schuinstaande spiegel te monteren zodat het beeld aan de zijkant van de buis bekeken kan worden. De hoofdspiegel kan dus op z'n plaats en intact blijven. Dit principe heet Cassegrain-Coudé, en wordt helaas niet genoemd in het wiki-artikel.

Toegevoegd na 2 minuten:
Het gevolg is dat je instrument sterker vergroot en lichtzwakker is geworden. Dus beter geschikt om kleine heldere objecten zoals planeten in detail te bekijken, maar minder geschikt voor grote diffuse objecten zoals gasnevels en sterrenstelsels.