Als er ontelbare sterren in nachtelijke hemel zijn, waarom is de hemel 's nachts niet helder verlicht?

daarvoor staan de sterren simpelweg te ver van ons af, de afstand is te groot.

de afstand is te groot en hoe grote de afstand hoe minder licht je ontvangt van een ster.
zie het maar als radioactieve straling: het beste remedie daartegen is afstand want elke keer dat je je afstand verdubbelt van de bron zal de straling die je ontvangt 4x zo klein zijn.
ik hoop dat jullie dit snappen

De helderheid van licht neemt kwadratisch af ten opzichte van de afstand. Een object dat 2 keer zo ver van ons af staat, bij gelijke intrinsieke helderheid, zal maar ¼ van de helderheid lijken te hebben gezien vanaf onze positie.

Het licht verspreid zich evenredig in alle richtingen, en beslaat op die manier een steeds groter wordende "bol". Het oppervlak van een bol is te berekenen met de formule A = 4πr² (A = oppervlak, r = afstand vanaf het middelpunt van de bol). Dus hoe verder je van de bron afgaat, hoe verdunder het licht, zeg maar.

Derhalve zijn de meeste sterren die we 's nachts kunnen zien relatief lokaal - op een paar met het blote oog (onder ideale omstandigheden) zichtbare andere stelsels na bevinden zij zich allemaal in ons sterrenstelsel. Aangezien wij ons bevinden in wat een spiraal-stelsel genoemd wordt, om precies te zijn in één van de spiraalarmen, ongeveer tweederde de afstand tussen het centrum en de rand, kun je verwachten dat de meeste sterren zich in een baan bevinden die onze spiraalarm bevat - dit hebben we ook de naam Melkweg gegeven, voordat we het gehele stelsel zo zijn gaan noemen. Sterren hierbuiten bevinden zich in relatief minder drukke gedeeltes.

Komt nog eens bij dat een heleboel licht geabsorbeerd wordt door interstellaire gaswolken en dergelijke. Ook hierdoor raakt er dus een hoop licht verloren.

Voor het blote oog zijn de sterren niet ontelbaar. Daarvoor zie je er te weinig.

De lichtintensieteit neemt af door de afstand waarop de lichtbron van de waarnemer afstaat. Ze staan zo ver van je af dat sommige sterren die je ziet al lang niet meer bestaan. Dat is ver!!! Kun jij je voorstellen dat je onderweg bent en ook niet meer bestaat. Een raar idee.

Wij vervuilen het nachtelijk donker teveel met straatverlichting ed. Ga maar eens naar een plek waar geen straatverlichting is. De sterren lijken dan ineens veel groter en helderder. Echter de wereld is dan toch donker, omdat de sterren simpelweg te ver van ons vandaan staan.

Goeie Vraag!

In tegenstelling tot wat veel anderen denken, komt dit NIET doordat veel sterren zo ver van ons vandaan staan. Ook het feit dat de lichtsterkte (-intensiteit) kwadratisch afneemt met de afstand, heeft er niets mee te maken.

Ik zal het uitleggen.

Stel dat het heelal oneindig is, en dat er overal in het heelal gemiddeld evenveel sterren staan. Die sterren mogen best "geklonterd" zijn in melkwegstelsels, als de gemiddelde sterdichtheid (uitgedrukt in aantal sterren per duizend kubieke lichtjaar) maar overal hetzelfde is.

Dan gebeurt het volgende.

Op een bepaalde afstand van ons staat dan een bepaald aantal sterren. Die sterren geven een bepaalde hoeveelheid licht.

De sterren die(bijvoorbeeld) tien keer zo ver weg staan, geven *voor ons* honderd keer zo weinig licht. Dat komt doordat de lichtsterkte kwadratisch afneemt met de afstand: tien keer zo ver weg, dan honderd keer (10x10) zo weinig licht.

MAAR: op een tien keer zo grote afstand, staan ook honderd keer zoveel sterren (als we uitgaan van een constante sterdichtheid)!

Per ster zou er dus honderd keer zo weinig licht moeten komen, maar doordat er honderd keer zoveel sterren zijn, is de *totale* hoeveelheid licht die van die afstand komt, toch weer gelijk.

Dat leidt tot een egaal verlichte nachthemel. Alle sterren die tussen 0 en 10 lichtjaar van ons afstaan, geven samen een bepaalde hoeveelheid licht. Alle sterren die tussen 10 en 20 lichtjaar van ons afstaan, geven *samen* dezelfde hoeveelheid licht. Alle sterren die tussen 20 en 30 lichtjaar van ons afstaan, geven samen ook diezelfde hoeveelheid licht. Enzovoort, enzovoort.

Bij een oneindig heelal met constante sterdichtheid worden we dus geblakerd in een oneindige hoeveelheid licht.

Uit het feit dat de nachthemel donker is, kunnen we dus concluderen dat het heelal eindig is.

Zoek je naar een nieuw antwoord op Olbers paradox?