Hét vraag- en antwoordplatform van Nederland

Antwoorden (3)

Röntgenastronomie of röntgensterrenkunde is een jonge tak van de observationele sterrenkunde, die hemellichamen bestudeert aan de hand van de röntgenstraling die zij uitzenden of wegvangen (absorberen).
Röntgenstraling is elektromagnetische straling met een golflengte korter dan van blauw en ultraviolet licht, maar langer dan van gammastraling. Het golflengtegebied wordt verdeeld in
zachte röntgenstraling (golflengte 0,1 - 10 nm, energie 12 - 0,12 keV)
harde röntgenstraling (golflengte 0,01 - 0,1 nm, energie 120 - 12 keV).
Omdat de dampkring ons beschermt tegen röntgenstraling uit het heelal, werd waarneming van astronomische röntgenbronnen pas mogelijk met de komst van ballonnen, raketten en satellieten die grote hoogten bereiken. Behalve emissie (uitzending) biedt ook absorptie van röntgenlicht informatie over materiaal in het heelal in de lichtweg. In beide gevallen kan het gaan om een lijnenspectrum of een continu spectrum. De polarisatie van röntgenstraling bevat tevens informatie over de bron en de materie tussen bron en waarnemer.
Bron wikepedia
(Lees meer...)
Verwijderde gebruiker
11 jaar geleden
Verwijderde gebruiker
11 jaar geleden
Arnhem Arnl, Uw bovenstaande uitleg is verwarrend. U heeft het over (röntgen) straling van sterren en sterrenstelsels. Dat is heel wat anders dan de vraag over de aanwezigheid van radioactieve isotopen van elementen in kometen of meteorieten. In sterren vindt kernfusie plaats en daarmee dus verandering van atomen waardoor nieuwe atomen (met radioactieve isotopen) ontstaan: In kometen en meteorieten is geen sprake van kernfusie.
(wel een klein beetje kernsplitsing door radioactief verval).
En daar ging de vraag over.
Meteorieten (en kometen) kunnen verschillend van samenstelling zijn.
Zo bestaan er meteorieten van ijzer, steenijzer en zogenaamde chondrieten.

De meeste meteorieten bestaan uit chondrieten. De samenstelling is ongeveer gelijk aan de samenstelling van de korst en de mantel van planeten zoals de aarde, Venus en Mercurius. Verder is koolstof een veel voorkomend element in deze chondriet meteorieten.

In deze verschillende meteorieten komen radioactieve isotopen van elementen dus niet meer voor dan in de normale samenstelling van bekende hemellichamen.

Daarmee zal dus, net zoals op aarde, enige achtergrond straling aanwezig zijn.
In het algemeen kun je dus niet zeggen dat meteorieten of kometen radioactief zijn.
(Lees meer...)
Verwijderde gebruiker
11 jaar geleden
Waarschijnlijk zul, waneer je op een komeet of meteoor zou kunnen landen, radioactiviteit kunnen meten, voor de reden die Ampere opnoemd.
Ook fungeerd een meteoor of komeet als (figuurlijk)stofzuiger, wanneer hij zich verplaatst. Dit materiaal dat op het oppervlak dan terecht komt kan ook eventueel radioactief zijn.
Vraag is ook wat jij bedoeld met radioactief, in welke maten.
Om op uw vraag nu te antwoorden, heel waarschijlijk wel maar niet met 100% te zeggen als we geen metingen kunnen doen
Robby bb
(Lees meer...)
Verwijderde gebruiker
11 jaar geleden
Verwijderde gebruiker
11 jaar geleden
Oeps, jumper1960, In de meeste gevallen raken kometen materie juist kwijt in plaats van dat ze aan het "stofzuigen" zijn. Dat gebeurt zeker wanneer ze in de buurt van de zon komen. Onder invloed van zonne energie komt materie vrij. Denk maar aan de staart van een komeet. Maar zelfs al zouden ze stofzuigen, ook dan is dit dezelfde materie als van kometen., dus de standaard achtergrond straling van ruimte materie. Een meteoor raakt veel meer en sneller materie kwijt omdat hij (gedeeltelijk) verbrandt in de dampkring. Om die reden kun je natuurlijk ook absoluut niet landen op een meteoor. Even ter herinnering: - Een komeet beweegt (in een ellipsvormige baan) rond de zon. - Een meteoriet (meteoor) slaat in op aarde of verbrandt in de dampkring. Een komeet blijft dus in principe bestaan, terwijl een meteoor altijd zijn leven ziet beëindigen. Dat is dus een groot verschil.
Verwijderde gebruiker
11 jaar geleden
Oeps Ampère :-)
Er zijn momenten dat een komeet geen materie kwijtraak, wanneer hij ver genoeg is van de zon.
Het is perfect mogelijk dat hij materiaal opneemt, bv wanneer hij door een meteorietgordel gaat. ook is er kans dat hij ander materiaal uit de ruimte tegenkomt. Zoals je zegt zal hij meer materiaal afstoten dan dat hij opvangt wanneer hij richting zon gaat
Waarom zou je op een meteoor niet kunnen landen als hij groot genoeg is. Natuurlijk moet hij eerst in onze dampkring terecht komen om hem de naam meteoor te kunnen geven. Maar voor hij de dampkring binnendringt heeft hij al een grote reis afgelegd waarbij hij in contact kon komen met materiaal, (al dan niet radioactief).
Dus voor hij de dampkring binnendringt, bestaat de techniek al om te landen op een in wording meteoor.
Maar principieel heb je gelijk dat je niet op een meteoor kunt landen want op dat moment is het wel erg heet.
Robby BB
Verwijderde gebruiker
11 jaar geleden
Alweer oeps :). "Waarom zou je op een meteoor niet kunnen landen als hij groot genoeg is." Omdat een meteoor , per definitie, zich in een stadium bevindt waarop je er niet meer op kunt landen. De naam van hetzelfde object verandert dus in een bepaalde situatie. Van komeet naar meteoor dus. Anders gezegd, een "in wording meteoor" heet nu eenmaal (nog) een komeet . Het is zoiets als zeggen dat je in een auto kunt rijden die zojuist totall loss gereden is. Omdat hij daarvoor nog gewoon kon rijden.
Een wrak is nu eenmaal wat anders dan een auto. Dan nog even de komeet: Ik schreef: "Maar zelfs al zouden ze stofzuigen, ook dan is dit dezelfde materie als van kometen., dus de standaard achtergrond straling van ruimte materie." De oorspronkelijke vraag was immers over de mate van radioactiviteit van meteorieten en kometen. Dit verandert op zichzelf niet bij massa-toename van dezelfde samenstelling.
Tenslotte nog even dit: Massa van kometen neemt toch heus af, bij de zon meer en verwijderd van de zon minder, zo is de algemene wetenschappelijke consensus. http://wiki.answers.com/Q/What_happens_to_a_comet_after_it_has_made_several_trips_around_the_sun ""The gasses liberated in the comet's tail are very diffuse. So it takes many trips of a comet about the sun to bleed off a lot of mass, unless the comet passes sufficiently close to the sun (or collides with it or with something else). Eventually the comet would become a much smaller, rocky body, sort of like an asteroid. All the water vapor, methane, and ammonia will have bled off."
Verwijderde gebruiker
11 jaar geleden
OEPS
"Anders gezegd, een "in wording meteoor" heet nu eenmaal (nog) een komeet ." Dat is nieuw voor mij dat iedere meteoor een komeet is geweest!!!!!!!!!!
Volgens mij is een meteoriet een stuk matriaal, uit de ruimte, die de atmosfeer van de aarde binnen dringt. Meestal gaat het over stofdeeltjes en soms wat groter, zoals over een paar dagen en dan gaat het zeker niet over kometen met of zonder een staart. "De oorspronkelijke vraag was immers over de mate van radioactiviteit van meteorieten en kometen. Dit verandert op zichzelf niet bij massa-toename van dezelfde samenstelling. " Alles hangt er toch van af, welk materiaal, al dan niet radioactief, dat er op de komeet of het matriaaldat een meteoor gaat worden, terecht komt.
Ergens in de ruimte zullen er wel brokken uranium rond zweven. Waarom zouden deze niet kunnen terecht komen op een komeet of een stuk steen dat ergens in ons zonnestelsel rondtoert. dit met gevolg dat de radioactiviteit toeneemt.
Robby BB
Verwijderde gebruiker
11 jaar geleden
Inderdaad, elke meteoor is een komeet geweest,. Natuurlijk is de benaming "komeet" een wat grote naam voor een stofdeeltje. De definitie zegt echter niets over de grootte; Kometen zijn relatief kleine hemellichamen die in vaak erg elliptische banen rond een ster draaien en uit ijs, gas en stof bestaan. Kijk nog maar even op: http://nl.wikipedia.org/wiki/Komeet Er is geen reden om aan te nemen dat er brokken uranium door de ruimte zweven. Door de "Oerknal" zal de verhouding tussen de verschillende elementen statistisch bij elkaar in de buurt liggen. Overigens is de kans vele malen groter om (sporen van) radioactieve isotopen van veel lichtere elementen aan te treffen in ruimtestof dan de radioactieve, zware uranium isotopen. De vraag over radioactiviteit moet dus statistisch worden beantwoord, op grond van het gemiddelde voorkomen dus.
Verwijderde gebruiker
11 jaar geleden
Ik denk dat je een onderscheid moet maken, tussen een meteoor en meteorenzwerm (regen) zoals bv de Perseiden die ieder jaar terug komen. Deze zwermen onstaan inderdaad doordat de aarde de baan kruist van stof die van een komeet is gekomen.
Daarbij zweeft er tussen de planeten wel ander matriaal dat in de dampkring terecht komt dat niet van een komeet komt.
Van buiten het zonnestelsel zal er ook wel matriaal komen.
Dus beweren dat iedere meteoor afkomstig is van een komeet, is wat mij betreft onjuist.
Robby BB
WimNobel
11 jaar geleden
Meteoren zijn geen dingen. Je kunt er dus niet op landen. Het zijn (licht)verschijnselen, net als de bliksem of de regenboog. Ze worden veroorzaakt doordat een deeltje de aardse atmosfeer binnendringt en daar de lucht ioniseert. De recombinatiestraling van het geïoniseerde gas is het lichtverschijnsel dat we zien. Het deeltje uit de ruimte wordt meteoroïde genoemd. Die deeltjes zijn te klein om ontdekt te worden voordat ze in de dampkring terechtkomen. Meteoroïden zijn vaak afkomstig van kometen die materiaal verliezen als ze in de buurt van de zon terechtkomen. Bij de meeste meteorenzwermen kunnen we op grond van hun radiant (het punt aan de hemel waar ze schijnbaar vandaan komen) concluderen dat de deeltjes die de meteoren veroorzaken afkomstig zijn van een bepaalde komeet. Er zijn echter ook eclipticale zwermen, die niet met een komeet geassocieerd zijn en meer tot de planetoïdengordel lijken te behoren. Er is geen scherpe grens te trekken tussen een grote meteoroïde en een kleine planetoïde. Dat wordt mooi geïllustreerd door de beide niet gerelateerde gebeurtenissen van 15 februari. 's Morgens was er een zeer heldere meteoor zichtbaar in Rusland. De ruimtesteen die dit lichtverschijnsel veroorzaakte, zorgde ook voor een drukgolf die nogal wat schade heeft veroorzaakt. Enkele fragmenten zijn vermoedelijk op de bodem van een bevroren meer terechtgekomen. Berekeningen wijzen uit dat het een steen van ca. 15 meter moet zijn geweest. Hij was niet van te voren in de ruimte ontdekt en dus spreken we van een meteoroïde.
Diezelfde avond konden we de planetoïde 2012 DA12 op korte afstand van de aarde zien passeren. Dit object is zo'n 50 meter in diameter en was verleden jaar al ontdekt.

Weet jij het beter..?

Het is niet mogelijk om je eigen vraag te beantwoorden Je mag slechts 1 keer antwoord geven op een vraag Je hebt vandaag al antwoorden gegeven. Morgen mag je opnieuw maximaal antwoorden geven.

0 / 5000
Gekozen afbeelding