Back to frontpage
Hét vraag- en antwoordplatform van Nederland

als we in de ruimte kijken kunnen we 13, 4 miljard jaat "terug" kijken richting big bang. Wat als we nu de andere kant opkijken??

als we uitgaan van een big bang zet het heelal uit naar alle richtingen. Als we in alle richtingen 13,4 miljard jaar kunnen zien zittenwe dus in een virtuele bol van 26,8 miljard jaar. Waar bevinden we ons dan in het uitdijend heelal??

Verwijderde gebruiker
12 jaar geleden
942

Heb je meer informatie nodig om de vraag te beantwoorden? Reageer dan hier.

Geef jouw antwoord

Het is niet mogelijk om je eigen vraag te beantwoorden Je mag slechts 1 keer antwoord geven op een vraag Je hebt vandaag al antwoorden gegeven. Morgen mag je opnieuw maximaal antwoorden geven.

/
Geef Antwoord
+
Selected image

Het beste antwoord

Wij bevinden ons in het middelpunt van een bol. De rand van die bol is in alle richtingen even ver weg en we zien ook in alle richtingen de sterrenstelsels op dezelfde manier van ons af bewegen. Het lijkt dus alsof we een bijzondere positie hebben maar dat is niet zo. Een waarnemer op een andere plaats zou hetzelfde zien.
Die bol noemen we het waarneembare heelal, en de rand van die bol de waarnemingshorizon. Waarschijnlijk is het heelal veel groter, maar we kunnen dat niet weten omdat we niet achter de waarnemingshorizon kunnen kijken. Licht dat door verderweggelegen stelsels wordt uitgezonden heeft ons nl. nog niet bereikt.
Van gebieden dichtbij de waarnemingshorizon kunnen we nog wel straling ontvangen. Deze is afkomstig van een periode kort na de oerknal, toen zich nog geen sterrenstelsels hadden gevormd en het heelal zo heet was dat het zelf licht uitzond zoals een ster. De golflengte van die straling is echter sterk uitgerekt, waardoor we die nu als microgolfstraling waarnemen. Deze kosmische achtergrondstraling komt uit alle richtingen en is in alle richtingen vrijwel even sterk.

Toegevoegd na 1 dag:
Het idee dat het heelal er op iedere plaats (homogeen) en in alle richtingen (isotroop) hetzelfde uitziet wordt het kosmologisch principe genoemd. Metingen aan de kosmische achtergrondstraling wijzen uit dat het heelal in hoge mate isotroop is. Dus welke kant we op kijken, we zien die straling altijd van even ver weg komen.
(Lees meer...)
Bronnen:
WimNobel
12 jaar geleden
Verwijderde gebruiker
12 jaar geleden
Maar wat als het universum niet bol is maar vlak of hyperbolisch? Want hoe zeker is dat?
WimNobel
12 jaar geleden
De kromming van de ruimte op grote schaal zou best eens 0 (vlak) of negatief (hyperbolisch) kunnen zijn. We hebben het dan over de vorm van de vierdimensionale ruimte-tijd. Maar dan nog doet het zichtbare heelal zich aan ons voor als een bol. Dit is een driedimensionale ruimte die niet op één tijdstip bestaat. Hij is opgebouwd uit bolschillen die allemaal op een bepaald tijdstip bestonden; dichbij is kort geleden, aan de rand is vlak na de oerknal. De objecten aan de rand stonden in hun eigen beleving (als ik het even zo mag noemen) ook veel dichter bij elkaar dan zoals we ze nu zien. Het heelal was toen immers nog veel minder uitgedijd.
Verwijderde gebruiker
12 jaar geleden
Maar hoe kun je zeker weten dat de rand van die bol in alle richtingen even ver weg is? Is het afdoende om dat te concluderen uit het constatering dat in alle richtingen de sterrenstelsels op dezelfde manier van ons af bewegen?
Verwijderde gebruiker
12 jaar geleden
Ik zie dat mijn vorige reactie al beantwoord wordt in uw antwoord. Maar kunt u wat duidelijker zijn wat het antwoord op de vraag (waar we ons bevinden in het heelal) nu is. Kunnen we het niet weten of bevinden we ons in het midden net zoals alle andere midden(s)?
Verwijderde gebruiker
12 jaar geleden
Ik dacht dat wij op de rand zaten, niet in het midden.
WimNobel
12 jaar geleden
Wij bevinden ons niet op een bijzondere plaats in het heelal. Echter, iedere waarnemer bevindt zich in het midden van een bol die hij het waarneembare heelal zou kunnen noemen.
Verwijderde gebruiker
12 jaar geleden
"Maar hoe kun je zeker weten dat de rand van die bol in alle richtingen even ver weg is? Is het afdoende om dat te concluderen uit het constatering dat in alle richtingen de sterrenstelsels op dezelfde manier van ons af bewegen?" Elicrates, ik denk dat we bij lange na geen idee hebben over hoe het werkelijk zit. Tijdens de diepste boringen in de aardschil is namelijk al aangetoond dat we met de huidige meettechnieken geen goed beeld hebben van de samenstellingen van het flinterdunne buitenste schilletje van onze eigen planeet.
WimNobel
12 jaar geleden
Als het heelal isotroop is, dan ziet het er in alle richtingen hetzelfde uit en dan moet de rand dus overal even ver weg zijn. Echter, het kosmologisch principe, dat o.a. stelt dat het heelal isotroop is, is niet meer dan een idee, geen theorie. Maar als we de oerknaltheorie accepteren, dan is straling maximaal de leeftijd van het heelal onderweg geweest en moet de rand van het zichtbare heelal dus overal zover weg zijn.
De COBE-satelliet, en later ook de WMAP, hebben de kosmische achtergrondstraling in alle richtingen gemeten en uit die metingen volgt dat die straling in hoge mate isotroop is. Een sterke ondersteuning dus voor de oerknaltheorie en voor het kosmologisch principe. Het is dus zeker niet zo dat we totaal geen idee hebben. Maar verrassingen zijn nooit uitgesloten!
Deel jouw antwoord

Het is niet mogelijk om je eigen vraag te beantwoorden Je mag slechts 1 keer antwoord geven op een vraag Je hebt vandaag al antwoorden gegeven. Morgen mag je opnieuw maximaal antwoorden geven.

/
Geef Antwoord
+
Selected image