Hét vraag- en antwoordplatform van Nederland

Indien de lichtsnelheid 300 000km/sec is dan kan de grote van het heelal ongeveer toch berekend worden, of ben ik mis?

1- 300 000 km/sec
2- X60 sec = 18000000 km/min
3- X60 min = 1080000000 km/uur
4- X24 uur = 25920000000 km/dag
5- X365 dagen = 9460800000000 km/jaar
6- X14 000.000.000 jaar(ongeveer) =

132.451.200.000.000.000.000.000 km in 1 richting
dus X 2 = 264.902.400.000.000.000.000.000 km in diameter
Ik ga er wel van uit met het moment van de Big Bang op 14 miljard jaar geleden. Dus dit is wat ik denk dat de grote is van het "lichtheelal", het licht die momenteel de maximale afstand heeft afgelegd sedert de Big Bang.

Of mis ik iets!

Netscype Gino

Verwijderde gebruiker
12 jaar geleden

Heb je meer informatie nodig om de vraag te beantwoorden? Reageer dan hier.

Geef jouw antwoord

Het is niet mogelijk om je eigen vraag te beantwoorden Je mag slechts 1 keer antwoord geven op een vraag Je hebt vandaag al antwoorden gegeven. Morgen mag je opnieuw maximaal antwoorden geven.

/
Geef Antwoord
+
Selected image

Antwoorden (3)

Je rekent grofweg langs de goede lijnen, maar (sorry) je vergeet een aantal dingen.

Ten eerste: wat jij berekent, is de diameter van het *waarneembare* heelal. Een stuk voorbij de grens van het waarneembare heelal kan nog veel meer heelal zitten.

Sterker nog, als jij en ik naast elkaar zitten, op ongeveer een meter afstand, en jij zit rechts van mij, dan kun jij op elk moment één meter meer heelal aan de rechterkant zien dan ik, en één meter minder heelal aan de linkerkant zien dan ik.

Ofwel: jouw waarneembare heelal is een bol waarvan de waarnemer het middelpunt vormt. Elke waarnemer heeft een ander waarneembaar heelal.

Ik kan in principe nog nét een waarnemer zien die zich op de grens van mijn waarneembare heelal bevindt, en die waarnemer kan nog nét mij zien. Maar die waarnemer ziet aan zijn andere kant, dus van mij afgekeerd, ook een stuk heelal - en dat stuk kan ik natuurlijk niet zien, tenzij ik nog 14 miljard jaar geduld heb tot ook dat licht tot aan mijn positie is doorgedrongen. Omgekeerd kan ik, als ik van die andere waarnemer wegkijk, een stuk heelal zien dat voor die andere waarnemer onzichtbaar is - immers, vanuit hem gezien zit *ik* op de rand van het waarneembare heelal.

Maar er speelt nog een ander effect mee: de uitdijing.

Wij zien dingen waarvan het licht 14 miljard jaar lang (de leeftijd van het heelal, ruwweg) onderweg is geweest. Maar gedurende die tijd heeft de bron van het licht zich van ons vandaan bewogen. Dus nu, 14 miljard jaar nadat die bron het licht uitzond dat wij nu zien, is die bron veel verder van ons vandaan dan die 14 miljard lichtjaar.

Dit effect zorgt ervoor dat de diameter van het waarneembare heelal groter is dan de afstand die het licht heeft kunnen afleggen gedurende de leeftijd van het heelal.
 

Toegevoegd na 2 minuten:
 
Zie onderstaande bron, onder het kopje "Waarneembare heelal". Daar staat dat onze huidige waarnemingshorizon ongeveer 46,5 miljard lichtjaar is - heel wat meer dan de 14 miljard lichtjaar die we rond zouden kunnen kijken als er geen uitdijing zou zijn.
 
(Lees meer...)
Cryofiel
12 jaar geleden
Verwijderde gebruiker
12 jaar geleden
Dat is nog eens een antwoord!
Verwijderde gebruiker
12 jaar geleden
je haalt de woorden uit m'n mond (-;
Cryofiel
12 jaar geleden
Nee, dat klopt niet. Jij gaat uit van een oerknal als een soort explosie. Maar dat was niet zo. Bij de oerknal ontstond (onder andere) de ruimte. Die ruimte begon meteen met uitdijen, en die uitdijing gaat nog steeds door. De limiet van de lichtsnelheid geldt slechts *ten opzichte van* de ruimte. Er is echter niets dat de ruimte zelf ervan weerhoudt om sneller dan de lichtsnelheid uit te dijen. Dit heeft de volgende consequenties: Twee voorwerpen die stil staan ten opzichte van de ruimte kunnen zich toch van elkaar verwijderen. Dat komt niet doordat die voorwerpen door de ruimte bewegen, maar doordat de ruimte zélf uitdijt, en daarbij de stilstaande voorwerpen meeneemt. Als de ruimte zo snel uitdijt dat beide voorwerpen zich met meer dan de lichtsnelheid van elkaar af "bewegen", dan kan dat gewoon. De voorwerpen staan immers stil.
Verwijderde gebruiker
12 jaar geleden
Mijn vraag was dus gewoon hoe groot het lichtheelal ongeveer is indien het licht in een rechte lijn zou lopen, wat dus ongeveer juist is na de berekening. Van zwarte gaten en ombuigingen kan er toen nog geen sprake geweest zijn want zwarte gaten bestonden bijlange nog niet. Wel versta ik nog niet dat het heelal véél groter zou zijn dan de berekende afstand. Maar volgens mij is de reactie van AppieD het juiste antwoord op mijn vraag. Al ben ikzelf zeker geen Einstein kom ik altijd tot de conclusie dat mensen het veel te ver zoeken en voel ik aan men ellebogen dat Albert Einstein er toch op bepaalde punten ernaast zit met zijn idee over het heelal. Maar kunnen we dan eens een andere vraag mee opstellen. Bedankt
Cryofiel
12 jaar geleden
Het lichtheelal is ongeveer 46,5 miljard lichtjaar (keer 2) groot. Zie de toevoeging op mijn antwoord, en de link onder mijn antwoord. Dat heeft niets te maken met zwarte gaten of met afbuiging, maar alles met het doorgaan van de uitdijing nadat het licht 14 miljard jaar geleden werd uitgezonden. Dat licht heeft in principe wel een rechte lijn gevolgd.
In principe zou je aan de hand van deze gegevens de omvang van het heelal kunnen meten.

Echter...
deze gegevens zijn gebaseerd op veronderstellingen die op een bepaald moment door mensen met doorslaggevende invloed als waarheid en/of als werkelijkheid werden/worden verkondigd.

Indien deze gegevens absoluut correct zouden zijn dan had men al lang met sluitend bewijs aangaande de afmetingen van het heelal staan zwaaien. En tot nog toe is elke meting hieromtrent op voorziene en onvoorziene onnauwkeurigheden gestrand.

Mijns inziens zullen we vanuit onze hoedanigheid als mens op Aarde nooit tot een algemeen aanvaardbare slotconclusie komen. Want... om een juiste meting te bekomen dien je over Alle gegevens van het te meten object beschikken en dat doen we dus niet.
Gelukkig maar want het is mijn overtuiging dat indien één dualistisch denkend mensenwezen over Alle gegevens van het Universum zou kunnen beschikken dan zou die ook over de exacte gegevens van het ultieme begin kunnen beschikken en dat zou volgens mij het finale einde inluiden omdat een mens nu eenmaal beperkt is wat het bevatten van het verdomd vernuftige geheel betreft en daardoor zou die onvermijdelijk onherroepelijke en/of nimmer te herstellen chaos veroorzaken.
Naar mijn mening is de chaos die we thans ervaren doorgestoken kaart van een veel groter vernuft dan wij thans kunnen bevatten. Wij mogen meespelen en meningen uiten alsof we écht wat in de pap te brokken hebben... maar de ultieme broncode krijgen wij nooit allemaal tegelijk in handen, af en toe krijg je inzage maar al even snel wordt er een kortsluiting in ons bevattingssysteem veroorzaakt... verdomd knap bedacht, toch?

Enfin, dit is in grote lijnen hoe ik over eender welke zogenaamde wetenschappelijk bewezen feiten en/of bewezen metingen ben gaan denken.
Dus volgens mij zal het Heelal nooit of te nimmer exact kunnen gemeten worden door een bewustzijnswezen met beperkte vermogens.

Groetjes vanaf één van de eindeloze stipjes uit het Heelal ;-)
(Lees meer...)
Verwijderde gebruiker
12 jaar geleden
Ongeveer is het juiste antwoord wat het zichtbare heelal betreft echter er zijn steeds meer aanwijzingen dat de lichtsnelheid terugloopt wat inhoudt dat hij ooit aanmerkelijk sneller is geweest dus geheel kloppen zal het nooit.
(Lees meer...)
Verwijderde gebruiker
12 jaar geleden
Deel jouw antwoord

Het is niet mogelijk om je eigen vraag te beantwoorden Je mag slechts 1 keer antwoord geven op een vraag Je hebt vandaag al antwoorden gegeven. Morgen mag je opnieuw maximaal antwoorden geven.

/
Geef Antwoord
+
Selected image