Als je in een gewichtsloze omgeving een klein druppeltje om een zware metalen bal zou proberen te laten draaien?

Dit lukt, mits de omgeving niet alleen gewichtsloos is, maar ook wrijvingsloos. Dat betekent dat je dit niet in een ruimtestation kunt doen, want daar is lucht aanwezig (die astronauten willen graag langer overleven dan een minuut of twee).

Met luchtwrijving zouden de druppeltjes teveel worden geremd.

Zonder luchtwrijving praat je dus over een vacuum. Nadeel van een vacuum is dat vloeistoffen daarin razendsnel verdampen.

Je moet dus een gewichtsloze omgeving nemen, die ook nog vacuum is. Daarin moet je een grote bol nemen en één of meer kleine bollen, maar wel allemaal vaste stof.

Je zou een voetbal kunnen nemen en een paar van die minikraaltjes waar kinderen een ketting van kunnen maken. Als je er dan ook nog voor zorgt dat alles elektrisch neutraal is (dus nergens elektrische lading heeft), moet het werken.

Je kunt in principe zelfs een ministofje rond een kraaltje laten draaien. Dus het kraaltje draait rond de voetbal, het ministofje draait rond het kraaltje - zoals de aarde rond de zon draait, en de maan rond de aarde (nou ja, ongeveer dan - we gaan hier voor het gemak niet op alle details in).

Dus ja, dat werkt.

De omloopsnelheid zal wel heel laag zijn. De aantrekkingskracht van de voetbal op een kraaltje moet gelijk zijn aan de middelpuntvliedende kracht (ja, ik weet...) die het kraaltje ondervindt in zijn cirkelbaan.

Aangezien de zwaartekracht enorm klein is, moet ook de middelpuntvliedende kracht enorm klein zijn. Dat impliceert een zeer lage baansnelheid. Letterlijk een systeem in slow motion dus.