Zou ons universum een zwart gat kunnen zijn?

Nee dat kan niet.

Ons universum wordt steeds groter zonder dat er materie bij komt. Een zwart gat zou juist kleiner worden, mt een toename van materie.

In een zwart gat is de zwaartekracht zo sterk dat zelfs licht niet kan ontsnappen. Kortom het is moeilijk voor te stellen dat er überhaupt materie kan zijn zonder dat het meteen wordt vernietigd. De krachten daar zijn zo groot dat het kortweg onmogelijk is.

Volgens mij zijn de twee totaal verschillende verschijnsels/fenomenen. Appels en peren vergelijken.
Maar omdat we de exacte aard van beide fenomenen nog niet kennen zou het kunnen dat er een verband is tussen de twee ja.
Er zijn echter totaal geen aanwijzingen hiervoor. Daarom zou je net zo goed kunnen stellen: Zou ons universum gelijk kunnen zijn aan God?
Of: Zou het kunnen dat ons universum een illusie is?

Allemaal even ware uitspraken, met evenveel wetenschappelijke basis.

Nee dat is niet zo, maar er zijn ere genoeg, van die zwarte gaten, men kan die niet zien, maar het licht dat er net naast scheert wordt afgebogen en daarmee verraadt een zwart gat zijn bestaan...

Dat zou heel goed kunnen. Ik heb zelf ook wel eens gedacht dat dat zo zou kunnen zijn.

Probleem is dat zulke gedachten puur hypothetisch zijn. Niet testbaar. En, belangrijker: niet falsificeerbaar. En daarmee, volgens Popper, geen wetenschappelijke theorie.

Dat laat onverlet dat we er best over kunnen filosoferen.

We hebben geen benul wat er binnen een zwart gat gebeurt. Een directe vergelijking tussen het universum en een zwart gat is dus niet mogelijk: het universum kennen we wel enigzins, het binnenste van een zwart gat totaal niet.

Maar: we zitten in het universum, we kunnen er nooit uit. Wat dat betreft komt het overeen met een zwart gat.

Het universum lijkt uit te dijen. Dat lijkt strijdig met het idee van een zwart gat, want we denken dat iets dat zich daarbinnen bevindt, juist krimpt.

Maar: dat laatste weten we helemaal niet.

En misschien krimpen wij wel. Stel dat de ruimte het restant is van de materie die in het zwarte gat (universum dus) is gevallen. En dat die ruimte in feite nog krimpt. Dan zien wij dat het zwarte gat (alles vanaf ons punt tot aan de "rand" van het zwarte gat) steeds verder weg komt te liggen: de ruimte (kilometer) krimpt, dus er past steeds meer ruimte (kilometers) tussen ons en de rand, dus in kilometers gemeten komt de rand steeds verder van ons af te liggen. Wij verkeren dan in de waan dat het universum uitdijt.

De kosmische achtergrondstraling zou ook best eens het resultaat kunnen zijn van de materie die vanuit de buitenwererld door het zwarte gat wordt opgeslokt. Die materie valt naar het zwarte gat, bereikt de rand (event horizon)  --  en die rand is eigenlijk een eendimensionaal punt.

Vanuit ons gezichtspunt is die rand, dat eendimensionale punt, uitgesmeerd over de gehele hemelkoepel.

Een materiedeeltje dat van buiten in ons zwarte gat valt, en over de horizon gaat, komt dus - door ons van binnenuit gezien - verspreid over het hele ons omringende universum tevoorschijn. Elk ingevangen deeltje wordt uitgesmeerd over een compleet boloppervlak. Dat nemen wij waar als kosmische achtergrondstraling.

En de big bang? Die is niets anders dan het ontstaan van het zwarte gat. Het moment dus dat de ster (of wat het ook was) implodeerde van de normale toestand naar een zwart gat.

Allemaal heel onwetenschappelijk (Popper), puur filosofisch - maar wel leuk om je gedachten eens over te laten gaan, om te kijken hoever je kunt komen voordat je op onmogelijkheden stuit.

Wellicht is ons universum GEEN zwart gat.
Het feit dat een atoomkern 50 000X zo klein is als het atoom zelf, geeft aan dat een atoom ( en wij dus ook )
grotendeels uit niets bestaat.
Lucht is nog samendrukbaar, in een zwart gat zit de materie maximaal dicht op elkaar.
We kunnen weten dat we niet in een zwart gat zitten omdat we een zwaartekracht hebben van 1G en de ontsnappingssnelheid van de aarde ongeveer 11KM per seconde is.
Bovendien kunnen we de snelheid van het licht meten.
In een zwart gat zou dat niet kunnen, als fotonen zich zouden kunnen vormen, komen ze niet eens los van de bron .
We hebben duidelijk tijdens een zonsverduistering de lenswerking van de ZWAARTEKRACHT VAN DE ZON KUNNEN ZIEN.
Als we als geheel in een zwart gat zaten zou dat niet kunnen.
Ook het inflatoire beeld van het heelal, alsof de melkwegstelsels op de buitenkant van een ballon zitten die zich steeds verder opblaast en de (inmiddels deels verlaten) snaartheorie geven aanwijzingen dat er
enorme verdichting van materie mogelijk is.
In een zwart gat is dat pertinent niet het geval.
Je kunt ook geen zwart gat in een zwart gat maken,
dan zou het eerste gat niet"zwart"genoeg zijn, de lichtsnelheid zou dan immers genoeg moeten zijn
om alsnog uit het eerste zwarte gat te geraken en dan is het dus geen zwart gat.
Bij CERN is men bezig micro-zwarte gaten te maken, wat buitengewoon moeilijk is.
Het enige zwarte gat wat succesvol in stand gehouden wordt, is de belastingdienst, hoeveel daar ook naar toe gaat, er blijven tekorten.

Een zwart gat verliest ook energie en dus materie door straling af te geven, de zogenaamde Hawkin straling. Door dit energieverlies zullen zwarte gaten uiteindelijk verdampen

Zwarte gaten behoren ongetwijfeld tot de meest interessante objecte van het universum, maar ze zijn tegelijkertijd ook de simpelste objecten van het universum. Er is geen ander object wat je met maar 3 eigenschappen volledig kunt beschrijven. Deze 3 eigenschappen zijn massa, rotatie en elektrische lading. De massa van een zwart gat kan varieren van iets meer dan 3x de massa van de zon, tot vele miljoenen zonsmassas. Men vermoedt dat in het hart van ieder sterrenstelsel (dus ook onze melkweg) zo'n superzwaar zwart gat zit. De rotatie van een zwart gat kan varieren van nul tot bijna de lichtsnelheid en deze eigenschap is van belang omdat de rotatie van invloed is op de manier waarop materie om het zwart gat draait of naar binnen wordt gezogen. Elektrische lading verwacht je niet in een zwart gat omdat grote objecten (een mens, een auto, een planeet, etc.) over het algemeen geen waarneembare lading hebben, dus men gaat er dan ook meestal vanuit dat zwarte gaten elektrisch neutraal zijn. Het zijn dus alleen de massa en de rotatie die je moet weten om een zwart gat volledig (wiskundig) te beschrijven.

Nee, dat kan niet. Ter verduidelijking, de term “zwartgat” is een vinding van een journalist in de jaren zestig, daar niks aan de zwaartekracht van dit object kan ontsnappen. Een “zwartgat”is dan ook niks anders dan een zwarte zon (een ongelofelijke hoeveelheid materie die is samengeperst in een relatief klein oppervervlak). Het heelal zelf daarin tegen is juist de uitdeining van de materie. Binnen deze uitdeining vinden vele processen plaats zoals b.v. de vorming van sterren en planeten evenals de vorming van zwarte gaten. Uiteraard vindt er veel meer plaats, voorstaand is dan ook alleen even ter verduidelijking.