Roodverschuiving is een gevolg van het uitdijen van het heelal, hoe komt dat?

Je kunt dit zien als een soort Doppler-effect. Dat is hetzelfde effect dat optreedt wanneer je langs de weg staat terwijl er een ambulance voorbijrijdt: dan hoor je eerst een hoge toon (zolang de ambulance nog naar jou toe rijdt), en daarna een lagere toon (zodra de ambulance van jou af rijdt).

(Technisch-wiskundig gesproken klopt deze uitleg niet helemaal voor de roodverschuiving, maar het komt heel erg in de buurt.)

Voor het heelal geldt: doordat het heelal uitdijt, neemt de afstand tussen ons en een sterrenstelsel toe. Dat sterrenstelsel is dus als de ambulance die van je af rijdt.

Het licht van dat sterrenstelsel wordt daardoor "opgerekt".

Zou het sterrenstelsel op dezelfde afstand blijven, dan zouden wij bijvoorbeeld van een gele ster 600 biljard (jawel) licht-trillingen per seconde ontvangen. Dat aantal zien wij als geel licht.

Maar nu komt die gele ster steeds verder van ons af te staan, door de uitdijing van het heelal. Daardoor ontvangen wij geen 600 biljard licht-trillingen per seconde, maar slechts 400 biljard. Dat zien wij als rood licht - vandaar de naam roodverschuiving.

Heel simpel eigenlijk. De ruimte zelf rekt zich zelf uit. De aanname is dat dit komt omdat er energie zit in het vacuum zelf. Op het allerkleinste quantumniveau bruisen deeltjes uit het zogenaamde niets en verdwijnen weer, ze zorgen feitelijk voor het groter worden van de ruimte. Het wonderlijk is dat de laatste miljarden jaren de uitdijing van de ruimte zelf versnelt. De snelheid van de ruimte wordt nu geschat op ongeveer 80 kilometer per seconde over een afstand van 3,26 miljoen lichtjaar (= 1 megaparsec).

Aangezien door de uitrekking van de ruimte zelf ook dus de golflengte van licht uitgerekt gaat worden zal dit bij zeer ver staande andere sterrenstelsels goed te zien zijn in de spectra van het licht. Vergeet niet dat op 3 miljard lichtjaar afstand de onderlinge verwijdering tussen onze Aarde en dat sterrenstelsel al ongeveer 80.000 km per seconde is. Ja per seconde...................

Alleen wanneer grote melkwegstelsels in verhouding dicht bij elkaar in de buurt zijn, dan is de onderlinge aantrekkingskracht groter dan de snelheid van de uitdijing van de ruimte. Zoals ons eigen melkwegstelsel en het Andromeda Melkwegstelsel op ongeveer 2,3 miljoen lichtjaar afstand. Andromeda en wij koersen op elkaar af met een snelheid van ongeveer 200 kilometer per seconde en de kans is groot dat over 2 miljard jaar er een versmelting tussen Andromeda en wij zal plaats gaan vinden.