Hét vraag- en antwoordplatform van Nederland

Hoe kan het dat als astronomen een nieuw sterrenstelsel ontdekken wat bv 50 miljoen lichtjaar weg, hoe kunnen ze nu weten dat dat zo ver weg is?

Een lichtjaar is 9,46 biljoen kilometer.

Verwijderde gebruiker
13 jaar geleden
604

Heb je meer informatie nodig om de vraag te beantwoorden? Reageer dan hier.

Antwoorden (3)

Dat zien ze aan de roodverschuiving.

Het heelal dijt uit. Dat betekent dat alle sterrenstelsels zich van ons af bewegen. Hoe verder weg een sterrenstelsel is, hoe sneller het zich van ons af beweegt - dat is de Wet van Hubble (de astronoom, niet de telescoop).

Licht dat afkomstig is van een sterrenstelsel, is roder naarmate dat sterrenstelsel zich sneller van ons af beweegt.

Wat ze dus doen is: meten hoe rood het licht is vergeleken met een "neutraal" sterrenstelsel. De roodheid van het licht vertelt ons hoe snel het sterrenstelsel zich van ons af beweegt. Die snelheid vertelt ons dan weer, via de Wet van Hubble, hoe ver weg het sterrenstelsel staat.
(Lees meer...)
Cryofiel
13 jaar geleden
Verwijderde gebruiker
13 jaar geleden
Wel juist dit antwoord, maar onvolledig. Er is eerst een "ijk"nodig om de Hubbleconstante te bepalen. Die wordt geleverd door Cepheïden. Dat zijn variabele sterren, waarvan de frequentie de absolute helderheid bepaalt. Door vergelijking met de schijnbare helderheid (magnitude) kan er daardoor een precieze afstand van de aarde tot de Cepheïde worden bepaald. Daarmee kan de z.g. Hubbleconstante worden bepaald en dan gaat jouw verhaal over de redshift verder op.
Cryofiel
13 jaar geleden
Klopt, ik heb niet verteld hoe de Hubbleconstante is bepaald. Alleen dat hij er is. Overigens is er onlangs een nieuwe methode gevonden, waarmee we ook kunnen ijken. We hebben nu dus twee ijkmethoden, die we met elkaar kunnen vergelijken. Als beide methoden met elkaar overeenstemmen, weten we dat ons beeld van het "universum op grote schaal" correct is, en kunnen we nauwkeuriger metingen doen. Als beide methoden elkaar tegenspreken, staan we aan de vooravond van nieuwe ontdekkingen. Dat is eigenlijk veel interessanter voor de gemiddelde wetenschapper!
Ze meten de doppler redshift, dat wil zeggen de uitrekking van het licht dat ze zien van dat stelsel. Net als een geluidsbron die zich van je verwijdert waarbij de toon lager wordt omdat de geluidsgolven 'uitgerekt' zijn althans voor jouw waarneming, gebeurt datzelfde bij licht, alleen is het wat moeilijker meetbaar. Aangezien licht met een lagere frequentie (oftewel 'uitgerekt' waargenomen licht) roder is, noemen ze dat dus de redshift. Aan de mate van uitrekking van het licht (dus de redshift) en de kracht van het licht kun je afleiden hoe snel dat stelsel en onze melkweg zich bij elkaar vandaan bewegen.
(Lees meer...)
Verwijderde gebruiker
13 jaar geleden
Verwijderde gebruiker
13 jaar geleden
... en dat zegt dan weer wat over de afstand :)
Verwijderde gebruiker
13 jaar geleden
Individuele planeten in andere sterrenstelsels kunnen we (tot nu toe) absoluut nog niet waarnemen. Hele sterrenstelsels wel. Of ze nu, as we speak, nog bestaan? Wie weet? Het licht dat wij van een sterrenstelsel zien dat nu op 50 miljoen lichtjaar afstand vliegt is (uiteraard) 50 miljoen jaar oud. Dus het beste dat we kunnen zeggen is dat het in ieder geval 50 miljoen jaar geleden bestond. Vanaf daar is het hooguit een goede schatting. Aangezien we weten dat een beetje leuke ster (zoals onze zon) met gemak miljarden jaren bestaan, al was het alleen maar omdat onze eigen aarde al een paar miljard jaar oud is en (dus) ons eigen melkwegstelsel in de afgelopen miljoenen jaren bijzonder weinig is veranderd, kunnen we er met grote mate van zekerheid vanuit gaan dat in die vijftig miljard jaar dat andere sterrenstelsel ook wel niet enorm veel veranderd zal zijn. Maar dat weten we over vijftig miljoen jaar natuurlijk pas zeker! :)
Cryofiel
13 jaar geleden
Dat zou kunnen - dat weten we niet, want dat hebben we nog niet kunnen zien.
Verwijderde gebruiker
13 jaar geleden
Ik zie dat ik een paar miljoentjes en miljardjes door elkaar heb gehaald in mijn laatste reactie. Excuses daarvoor. Maar dat maakt niets uit voor de bottom line :)
Het klopt dat je aan de hand van de roodverschuiving de afstand kunt aflezen, maar in principe is de afstand afgeleid aan de intensiteit van bepaalde types supernova's (exploderende sterren, die alle dezelfde lichtsterktes bereiken). Door middel van de intensiteit die je hier nog kunt meten van de supernova, kun je vaststellen hoever die supernova van de aarde was. Later is vastgesteld dat dit overeenkomt met de mate van roodverschuiving in het licht van het sterrenstelsel waar de supernova in lag.

Voor dichtbijgelegen sterrenstelsels kun je dacht ik hetzelfde doen met standaardsterren (Cepheiden) in plaats van supernova's. Deze methode werkt dacht ik ook nog wel voor een sterrenstelsel op 50 miljoen jaar afstand (even nagezocht, tot 80 miljoen lichtjaar).

De cepheiden methode is weer getest met een nog nauwkeuriger methode (dubbelsterperiode en nauwkeurig bevonden.)
(Lees meer...)
Verwijderde gebruiker
13 jaar geleden

Weet jij het beter..?

Het is niet mogelijk om je eigen vraag te beantwoorden Je mag slechts 1 keer antwoord geven op een vraag Je hebt vandaag al antwoorden gegeven. Morgen mag je opnieuw maximaal antwoorden geven.

0 / 5000
Gekozen afbeelding