Wat is de positie van onze aarde/zonnestelsel/melkweg ten opzichte van het vermeende centrum van het universum?

Je ziet iets fundamenteels over het hoofd.

Vanaf elk willekeurige lokatie in het universum (of je nu op aarde zit, of in een totaal ander sterrenstelsel) zie je hetzelfde wanneer je naar de sterrenhemel kijkt: Je plaatselijke stelsel is stabiel, de lokale groep van stelsels is dat min of meer ook, maar zal in grote lijnen langzaamaan van je af gaan, en hoe verder je de ruimte in kijkt, hoe sneller de stelsels van je af bewegen, volgens de Wet van Hubble. Stelsels die nu aan de limieten van ons gezichtsveld liggen reizen van ons af met relatieve snelheden hoger dan de snelheid van het licht.

Omdat dit uitzicht gelijk is onafhankelijk van je lokatie, kun je hieruit één van de twee volgendwe conclusies trekken:
- Het centrum van het universum is overal.
- Het centrum van het universum is nergens.

Het idee van "een centrum van het universum" gebaseerd op de Big Bang is gebaseerd op een misverstand omtrent de aard van de Big Bang - als ik je aanvulling lees lijk je de conclusie te trekken dat er de Big Bang op een fysieke locatie in het universum plaatsvond als ware het een explosie, en dat alles van daaruit aan het "groeien" is. Dit is echter een verkeerd beeld. De Big Bang was betrof een snelle, explosieve uitbreiding VAN de ruimte. Dit betekent dat voordat deze plaatsvond, er geen ruimte was om een locatie in te bepalen. Deze is namelijk pas ontstaan (zoals we het nu begrijpen) op het moment dat de Big Bang plaatsvond. Dit is een veelvoorkomend misverstand.

SNE heeft het al heel goed verwoord: je ziet iets fundamenteels over het hoofd.

Een paar aanvullingen op SNE's antwoord.

Jij gaat ervan uit dat er ruimte was, en dat in die ruimte een explosie plaatsvond - de Big Bang. Die aanname is fout. Er was niets voorafgaand aan de Big Bang, zelfs geen ruimte. Van een afstandje naar de Big Bang kijken is dus fundamenteel onmogelijk - niet alleen omdat er geen materie was waaruit de waarnemer zou bestaan, maar ook omdat er geen ruimte bestond, en zelfs omdat er geen tijd bestond.

Op dit moment is het de ruimte zelf die expandeert. Dus niet (of: niet alleen) sterrenstelsels die door de ruimte heen vliegen, van elkaar af; maar de ruimte die zelf uitdijt, waardoor zelfs stilstaande sterrenstelsels steeds verder van elkaar af komen te liggen.

Een veelgebruikte vergelijking is die van de ballon met stippen. Zet stippen op die ballon - dat zijn de sterrenstelsels. Blaas dan de ballon op.

Het maakt dan niet uit vanuit welke stip je naar de andere stippen kijkt: je zult altijd alle stippen van je af zien vliegen. Een middelpunt van die expansie is er niet - althans, niet in de ruimte waarin die stippen leven, want die ruimte is het oppervlak van de ballon, en dat oppervlak heeft geen middelpunt.

De tweede veronderstelling van Friedman zegt dat het heelal er ,gezien vanuit elk ander sterrestelsel dan het onze, er ook precies hetzelfde uitziet, namelijk dat alle ander sterrestelsels zich van hen afbewegen.
Maar wetenschappelijk bewijs hiervoor hebben we niet.
We nemen gewoonweg aan dat het zo is, omdat het uiterst vreemd zou zijn dat het alleen vanuit onze positie zo is.

Toegevoegd na 1 minuut:
sterrenstelstels natuurlijk.