Kunnen ze de zon als verbrandingsoven gebruiken?

Voor Venus moet je wel weer een stuk beter mikken. En wie weet kunnen we Venus ooit terraformeren - lees de ideeën van Carl Sagan over het "bestrooien" van Venus met fotosynthetiserende bacteriën, die in de bovenste (relatief koele) luchtlagen van Venus zouden kunnen blijven zweven.

Maar stel dat het toch richting de zon wordt gedaan, blijven er dan resten over? Zoals radioactiviteit, gassen wat dan ook....of zijn die zullen die zo miniem zijn dat we er niks van merken?

Als er al iets overblijft en dus niet in de zon valt, zullen de restanten met de zonnewind worden meegevoerd. Die zonnewind gaat alle kanten op. De restanten zullen dus naar alle waarschijnlijkheid niet in de richting van de aarde worden geblazen, maar elders in het heelal verdwijnen. Het minieme deel dat terug wordt geblazen richting de aarde, is supersterk verdund - je krijgt dan als het ware homeopathisch afval terug, dus dat doet helemaal niets meer. Voor zover er toch een atoompje terug zou komen - dan heb je het over één van onze eigen atomen, die wordt meegevoerd met een zonnewind die van zichzelf al erg radioactief is. Geen probleem, zou ik zeggen.

Als ik reacties een plus kon geven zou je er een krijgen voor homeopathisch afval. Overigens denk ik niet dat je de zooi op Venus terug zou vinden. De atmosfeer daar is zo gruwelijk corrosief dat het waarschijnlijk het planeet oppervlak niet eens haalt.

De atmosfeer mag corrosief zijn, daarmee maak je radioactief afval niet minder radioactief. Ik zou niet blij zijn als ik een planeet zou willen terraformeren, terwijl daar flinke hoeveelheden uraniumoxide en plutoniumoxide ronddwarrelen.

Als je kijkt naar de hoeveelheden uranium die van nature in zeewater zitten dan zal je flink wat naar Venus moeten schieten om terraformeren meer onmogelijk te maken dan de planeet zelf al doet. Daarbij zijn er nog wat theorieën dat Venus en Mercurius meer zware metalen bevatten dan de Aarde. En het wordt niet snel zwaarder dan uranium (de meeste gebruikte isotopen van plutonium hebben een redelijk korte halfwaarde tijd en worden al snel uranium). Ik vraag me af of we wel genoeg uranium kunnen delven uit de Aardkorst om echt een significant verschil te kunnen maken op Venus.

Ik dacht aan de radioactiviteit van uranium. Als we spullen de ruimte in willen schieten, dan zullen het significante hoeveelheden zijn - kleine hoeveelheden kunnen we namelijk op aarde wel ergens kwijt. Als je ziet dat de vrij kleine hoeveelheid materiaal die bij Tsjernobyl vrijkwam al tot massale problemen leidde in een groot gebied, kan ik me voorstellen dat een veel grotere hoeveelheid radioactiviteit die je over een planeet uitstrooit, voor grotere problemen zal zorgen.

Dat zal afhangen van de termijn en hoe en waar het neerslaat. Van nature zit er uranium in de grond en in het zeewater. Alleen niet in concentraties waar we last van hebben. En uiteindelijk is de hoeveelheid die we gebruiken niet bijzonder groot. Zeker als je gaat kijken naar de hoeveelheid erts nodig is voor zelfs maar een kilo uranium. Op de schaal van een complete planeet verspreid zijn die concentraties niet noodzakelijk meetbaar hoger dan je mag verwachten van een planeet als bv Venus. Zou je er nl een Aarde achtige planeet van willen maken dan zal je ook forse oceanen nodig hebben. En rivieren en regen. Tegen de tijd dat je projectje klaar is mag je er van uit gaan dat iig een fors deel diep in de bodem is verdwenen of is opgelost in je oceanen. (Je zou daarbij ook moeten kijken naar wat je redelijkerwijs als oceaan en wat als land over zou houden en die balans lijkt nogal hard richting oceaan te gaan.) Ik ga het idee overigens niet goedpraten. Het gaat mij er meer om in hoeverre de hoeveelheden die wij hier produceren idd een significante toename in concentratie zouden veroorzaken op een planeet als Venus gegeven dat de planeet hoogstwaarschijnlijk zelf al redelijke hoeveelheden zware elementen bevat en de verspreiding over langere termijn over de gehele planeet. Gegeven de hoeveelheden die al in onze oceanen terecht zijn gekomen en het gebrek aan aanwijzingen voor een meetbare toename van de concentratie in zeewater en gegeven hoeveel turbulenter Venus is weet ik nog zo net niet of je idd wel een meetbare vervuiling overhoud op de langere termijn die in staat zou zijn om zoiets geavanceerd (laten we eerlijk zijn: tegen de tijd dat we dat kunnen dan hebben we al redelijk wat milieuproblemen overwonnen) als terraformering te kunnen verstoren. Bedenk dat alle uranium die we gebruiken al miljarden jaren in de Aardkorst zit. Het is meer een kwestie van concentratie dan van absolute hoeveelheden.

Interessante gedachten. Ik denk dat het er vooral van af zal hangen, wat er met het verstrooide uranium gebeurt. Zal het zich over de hele planeet verspreiden? Zal het zich bij voorkeur hechten aan bepaalde mineralen die bij voorkeur aan de oppervlakte blijven? Die vragen durf ik niet te beantwoorden.